Het zijn de kleine dingen die het doen...

Ben ik de enige die er last van heeft? Dat bij de simpelste dingen de tranen opeens opkomen, of ik een brok moet wegslikken. Het zal de isolatie zijn die dit met me doet. De constante stroom van ellende die over ons uitgestort wordt. Het gevoel opgesloten te zitten in je eigen, kleine cocon. En als er dan iets leuks gebeurt, doet dat gewoon iets met me. Raak ik ontroerd en ben ik zó blij met andere mensen. Dat kan een kaartje zijn, een lief mailtje, een appje, maar ook een initiatief hier aan onze universiteit. Iets wat mensen belangeloos doen voor een ander. De TU/e Luisterlijn is zo'n initiatief. Er gewoon voor elkaar zijn wanneer het even moeilijk is, voor TU/e'ers, door TU/e'ers.

Keep up the good spirit!

Brigit Span, namens de redactie van Cursor