En hoe is het in Stockholm.

En hoe is het in Stockholm?

Niets is zo vreedzaam en verbindend als de Nederlandse tradities. Eén traditie is echter het publieke debat ontsprongen. Waarschijnlijk omdat deze goed verstopt zat, ergens geplet op de bodem van een rugzak. Ik heb het over de boterham.

Eind januari vlieg ik naar Stockholm om daar stage te lopen bij RISE Interactive. Uiteraard heb ik me goed geïnformeerd over de gewoontes en gebruiken in Zweden: ze hechten veel waarde aan personal space, zijn dol op fika en drinken liters koffie. Maar als ik voor mijn eerste werkdag op het punt sta m’n boterhammen met pindakaas in te pakken, waarschuwt mijn huisgenootje me. Nederlanders hebben blijkbaar een notoire reputatie wat lunch betreft. Een kleffe boterham wegwerken achter je bureau is in Zweden namelijk uit den boze, dus schraap ik gedwee het restant van ons avondeten in een bakje.

Wat een openbaring de volgende dag. Om 12.00 uur trekken de werknemers massaal naar de kantine om daar een uur uit te trekken voor het middageten. Uit tassen worden bakjes met pasta, soep, noodles en groenten gehaald; de tien (!) magnetrons in de kantine draaien overuren. Aan tafel praat ik met mijn collega’s over hun weekend, hun werkzaamheden, de studio, het nieuws. Ik begin in te zien waarom de Zweden dit moment zo belangrijk vinden.

Niet alleen is de warme lunch lekkerder, voedzamer en gezonder en zorgt de rust dat je erna efficiënter kunt werken. Het uurtje schept ook de gelegenheid om even een stap terug te nemen van je werkzaamheden. Met mijn collega’s reflecteer ik over onze projecten, praten we over de koers van de studio en plaatsen we onze werkzaamheden in perspectief. Op deze manier verliezen we ons niet in het dagelijkse werk, maar blijven we gefocust op het grote plaatje. Bovendien kunnen we elkaar informeel advies geven. Daarnaast besteden we ook genoeg tijd aan het kletsen over onze vakanties, de kat van onze schoonmoeder en onze afterwork-plannen. Ook dit draagt bij aan een goede sfeer op de werkvloer.

Terug in Nederland zal ik daarom mijn kleffe boterhammen nog verder wegstoppen en écht tijd uittrekken voor lunch. Willen we meer of minder magnetrons op onze faculteiten? Bij deze open ik het debat.

UPDATE op 10 april: Eva de Bruijn was erg dicht bij de aanslag, maar ze laat weten dat ze het goed maakt.
Ze heeft nog een advies voor studenten die nu in het buitenland zijn of die in de toekomst gaan. "Installeer de crisisapp van het land waar je verblijft en voeg handige informatiesites toe aan je bladwijzers. In the heat of the moment is het erg lastig om rustig naar goede informatiebronnen te gaan zoeken."

Deel dit artikel