Met bijna vier miljoen inwoners en ongeveer evenveel auto’s en scooters is Rome een van de drukste steden ter wereld. Het verkeer in goede banen leiden is een uitdaging op zich, en dat blijkt ook wel. Het wegennetwerk is niet gemaakt voor deze aantallen, bussen komen zelden of nooit op tijd en de weg oversteken is een continu spel tussen voetgangers en de voertuigen die door willen rijden. Gelukkig leiden uiteindelijk alle wegen naar Rome.

Als echte Nederlander, heb ik ondanks de verkeerschaos  toch een fiets aangeschaft. Het biedt mogelijkheden om meer van Rome en omgeving te zien. Zo heb ik over de Via Appia gefietst, (volks)wijken als Trastevere - letterlijk ‘over de Tiber’ - en Testaccio verkend en diverse fietstochten naar omliggende plaatsen gemaakt. Omdat er nauwelijks fietspaden zijn, fiets je vaak op de gewone weg tussen de auto’s en scooters. Het is een kwestie van balans zoeken tussen goed uitkijken en genieten van de omgeving. Ik vind het heerlijk!

Daarnaast ben ik hier op sportief gebied actief. Sinds begin september voetbal ik voor het vrouwenteam van SS Lazio, uitkomend in de Serie B, het een na hoogste niveau in Italië. Door de taalbarrière was ik in het begin wat zoekende, maar sinds ik tweemaal per week Italiaanse les volg gaat dat een stuk beter. De Italiaanse voetbaltermen heb ik inmiddels onder de knie en de trainingsoefeningen begrijp ik sneller. Helaas laat mijn debuut in de competitie nog op zich wachten, omdat de overschrijfprocedure in Italië meer tijd vergt dan men in Nederland is gewend. Rome is ook niet in één dag gebouwd..

Verder zit ik bij het Erasmus voetbalteam, bestaande uit speelsters van verschillende universiteiten. Iedere dinsdagavond spelen we een wedstrijd tegen een team uit de regio. Erg leuk om eens op deze manier kennis te maken met diverse culturen.

Dan tot slot de studie, de reden dat ik hier ben. Ik volg vakken aan de Universiteit van Rome Tor Vergata in de richting ICT and Internet Engineering. Het is een kleinschalige opleiding, waardoor er veel ruimte voor persoonlijke begeleiding is. De universiteit zelf lijkt in sommige opzichten een aantal jaren stil te hebben gestaan. Zo gaat er weinig digitaal en bestaat een collegekaart uit een stuk geel karton met handgeschreven gegevens en een pasfoto erop geniet. Daar staat tegenover dat ze wel weten hoe je een studentenrestaurant runt. In de middag breng ik vaak een bezoek aan deze mensa waar je voor slechts drie euro een heerlijke warme maaltijd met fruit en onbeperkt drinken kan krijgen. Ideaal.

Al met al is het een fantastische ervaring die ik voor geen goud had willen missen! Arrivederci.