In elke documentaire die ik voor vertrek over China had gezien, zag ik mensen die een deelfiets ontgrendelden met hun mobiel en nu is dit voor mij de normaalste zaak van de wereld. Ik fiets op mijn deelfiets door het hectische Chinese verkeer, waar geen tot weinig regels schijnen te gelden. De enige regel die ik heb ontdekt, is dat het mogelijk is om voorrang op te eisen door het meeste geluid te produceren. Bussen, auto’s, taxi’s, scooters en ook fietsers laten zich horen door te toeteren of te bellen en als je er dan tussendoor past dan rijd je er tussendoor, ongeacht of dit gedefinieerd is als een rijbaan. Je zou denken dat kan niet goed gaan, dat is misschien ook de reden dat ik in mijn eerste week al getuige ben geweest van twee verkeersongelukken. Maar wellicht was dit een waarschuwing van het Chinese verkeer dat ik moet oppassen, want daarna heb ik geen ongelukken meer gezien.

Hoewel ik van tevoren wist dat Chinezen weinig Engels spreken, is het toch verbazingwekkend dat in zo’n grote snelgroeiende zakenstad de meerderheid van de bevolking geen woord Engels spreekt. Maar dit geeft mij wel meer dan genoeg mogelijkheden om mijn cursus Mandarijn in praktijk te brengen. Met mijn Franse klasgenootje buig ik me twee keer per week over de tongbrekende uitspraak van de vijf verschillende tonen die het Chinees rijk is. Na mijn stage zal ik nog twee weken door Zuid-China reizen en mijn doel is dat ik dan de menukaart zonder plaatjes in restaurants kan lezen.

Wanneer ik Chinezen ontmoet die wel goed Engels spreken is het erg leuk om de verschillen tussen de Chinese en westerse cultuur te vergelijken en meer te leren over de reden waarom dingen hier anders gaan, of zoals mijn begeleider het zegt “White people are different than yellow people”.  Ik kan het iedereen aanraden om een stage of buitenlandsemester te doen in een land buiten je comfortzone.

再见 Eindhoven (Tot ziens Eindhoven)