Privé-archief Tim Jansen

En hoe is het in Florianópolis?

Aankomen in Brazilië met slechts een hostel voor drie nachten en niet veel meer dan het woord ‘Obrigado’ (bedankt) kennen, was een avontuur op zich. Al snel bleek dat die paar dagen duolingo echt geen verschil maken en ik de eerste dagen met handen en voeten moest communiceren om rond te komen.

De derde dag kon ik een kamer bezichtigen in een gedeeld appartement met twee Brazilianen. Alles was eigenlijk perfect tot op het moment waarop ik ‘Ja’ zei, toen kwam er een kat de hoek om lopen. Laat dat nou net het beestje zijn waar ik allergisch voor ben. Maar leven met die kat is het zeker waard; mijn huisgenoten spreken Engels en ze nemen me overal mee naar toe.

Zo besloten ze mij mee te nemen naar Belo Horizonte, een stad midden in Brazilië waar tijdens de carnaval meer dan vier miljoen mensen carnaval vieren. De beschrijving van carnaval in Brazilië is bijna hetzelfde als in Nederland, maar de ervaring is echt compleet anders. Het komt er op neer dat elke straat gevuld is met duizenden verklede mensen die achter wagens aanlopen waar een band op speelt of waar een fanfare voor loopt. Deze menigtes bestaan uit mannen en vrouwen die rondspringen in hun zwemkleding, studenten die biertjes drinken, gezinnen met kleine kinderen en  verkopers die met hun karretjes door de menigte banjeren en daar hun drankjes verkopen.

Daarnaast hebben ze mij afgelopen weekend meegenomen naar de stad Porto Alegre en hun eigen kleine dorp Nova Prata waar ik de echte Braziliaanse bbq heb gehad, dodelijke spinnen heb gezien en we met een klassieke Chevrolet de jungle in zijn gegaan.  

Ik doe mijn stageproject in het Boiling lab van de Federale Universiteit van Santa Catarina (UFSC). Hier werk ik aan een experimentele set-up van een ‘Falling Film Evaporator’. Dag 1 begon al knallend toen de professor vroeg of ik even de computer aan wilde zetten. Het bleek dat die op 110V stond ingesteld terwijl de stopcontacten hier 220V zijn. Gelukkig heb ik mijn laptop bij me!

De mensen van het lab zijn echt supervriendelijk en ze willen me van alles laten zien. Het is soms wel even omschakelen; elke dag rond 11 uur s’ochtends met labgenoten een vol bord rijst met bonen, vlees en groente naar binnen werken (in de kantine voor 0,40 euro), of twee jongens die mij hebben overtuigd de komende maanden mee te doen met de Braziliaanse ‘forro’-danslessen.

Al met al is dit slechts een kleine greep van de dingen die ik hier mee maak en ik zit hier pas zes weken, benieuwd wat er nog volgen gaat!

Groetjes uit Brazilië, Tchau! 

Deel dit artikel