Die eenvoudige mededeling was een trigger voor een enorme crisisorganisatie. Het resultaat, zoals iedereen weet: de examencommissie Computer Science besloot om het hele tentamen ongeldig te verklaren. Ruim tweeduizend studenten werden het slachtoffer van de impulsieve daad van een enkeling. Er wordt zo goed mogelijk voor deze studenten gezorgd, maar zij zijn niet de enige slachtoffers.

Het docententeam, met dr. Natalia Sidorova voorop, de mensen bij Education & Student Affairs die de logistiek van tentamens regelen, en alle andere betrokkenen zijn evengoed slachtoffers. Zij worden ineens geconfronteerd met een enorme uitdaging. Er moeten nieuwe tentamens worden gemaakt. Er moet ruimte worden geregeld om tweeduizend studenten tentamen te laten maken en er moeten surveillanten en materiedeskundigen worden gevonden.

Zo’n operatie is onder normale omstandigheden al lastig, maar de TU/e verkeert al jaren in een constante crisismodus. De werkdruk is enorm (als ik de laatste Employee Experience Survey goed lees is die tenminste 110 procent voor iedereen) en mensen werken massaal door als ze ziek zijn. Toch geven we de TU/e een 7,6 als werkgever, zo gecommitteerd zijn we met zijn allen.

Maar de rek is er echt uit. Mensen willen niet een keer extra surveilleren op zaterdag omdat hun gezinnen tegensputteren. Mensen moeten al meer dan 110 procent geven om de extra tentamens te maken en dat lukt niet. Toch gaan we ook dit weer voor elkaar krijgen met zijn allen. En over een paar maanden is iedereen het vergeten omdat we alweer de volgende crisis inrollen.

Een wijziging van financiële systemen, van de ondersteuning, een andere opzet van het Bachelor College, en daarna natuurlijk van de Graduate School. Het houdt gewoon niet op. Er is een oneindige lijst van dingen die we gaan veranderen en die weer extra inzet eisen van mensen die al structureel overwerkt zijn. Wanneer gaat de TU/e eindelijk inzien dat de eerste en enige prioriteit voor de komende jaren de enorme werkdruk moet zijn: ‘When do people matter?’.