door

Wanneer je voor het zóveelste afstudeerfeestje wordt uitgenodigd

21/03/2017

Wanneer je voor het zóveelste afstudeerfeestje wordt uitgenodigd kan dat de nodige alarmbellen doen afgaan. De druk neemt toe, alsof Frank Baaijens himself tegen je aan het schreeuwen is dat óók jij nu écht eens moet gaan afstuderen. Natuurlijk ervaart niet iedereen dit op dezelfde manier. Sommigen kiezen ervoor wat sjaarzen te rekruteren als hun nieuwe vrienden en ‘Forever Young’ tot hun nieuwe lijflied te maken.

Hoewel dit twee aantrekkelijke opties zijn, heb ik na een mentale bumpy ride toch mijn definitieve keuze gemaakt: beginnen met afstuderen. Dit impliceert niet alleen het begin van het einde van mijn studententijd, maar vraagt ook om een momentje van reflectie. Wie ben ik geworden, en had ik dit voor ogen toen ik jaren geleden als pre-masterstudent hier in Eindhoven belandde?

Het laatste jaar van mijn hbo-opleiding ‘Analytische Chemie’ wijdde ik aan een stage in Vancouver, én een afstudeerplekje bij het Reactor Instituut aan de TU Delft (RID). En hoewel ik dat jaar regelmatig van mijn roze wolk ben gedonderd, was het wel een topjaar. Dat jaar heb ik niet alleen mezelf beter leren kennen, maar ook wat ik ‘later’ wilde worden. En nee, dat was geen chemicus. Eigenlijk was het heel simpel, ik wilde iemand worden die het leven van andere mensen beter zou maken, met name in ontwikkelingsgebieden.

Na wat getreuzel bij Sustainable Energy Technology en Innovation Sciences ben ik dan eindelijk klaar voor de start. Ben ik degene geworden die ik vroeger wilde worden? Antwoord: ik heb werkelijk geen idee. Wel ben ik ervan overtuigd dat al mijn ervaringen meetellen, soms moet je een omweg nemen om op je bestemming te komen. Grootse innovaties worden immers ook niet altijd bereikt door zaken rechttoe-rechtaan hightech te benaderen. Soms dien je terug te gaan naar de basics om écht een verschil te kunnen maken.

Deel dit artikel