door

De beste jongleurs ter wereld

31/05/2018

Wij studenten zijn de beste jongleurs ter wereld. Met een beetje moeite houden we tientallen ballen in de lucht: een studie, vrienden, sport, een bijbaantje, een vereniging, en ga zo maar door. Een goede vriendin van mij spant de kroon: ze doet momenteel haar BEP en een vak, doet mee aan een project van de TU/e Honors Academy, speelt harp, doet aan stijldansen, zingt in een koor, én probeert af en toe nog eens te fitnessen.

Ik heb heel lang tegen haar gezegd dat ik het nóóit zo druk als zij zou willen hebben - haar mentale gezondheid kwam namelijk soms nogal in het gedrang - maar nu is mijn agenda plots even vol als die van haar. De resulterende werkdruk zette me aan het denken: waar doen we het allemaal voor? Waardoor ontstaat een atmosfeer waar het haast standaard is om minimaal één extra ding naast je studie te doen?

Naast verveling (je moet ergens je avonden mee opvullen, zij het bij het koor of via Netflix), denk ik dat veel van ons er persoonlijk profijt van hebben. Je doet er nieuwe vaardigheden mee op en beleeft nieuwe ervaringen. Daarom heb ik een ontzettende hekel aan het ongegeneerde antwoord ‘het is goed voor je cv’ - dat antwoord doet onvoldoende recht aan de groei die een vereniging, studententeam of bestuursjaar kan teweegbrengen in een student.

Leuk

Een reden die we vooral niet moeten overslaan: het is ook leuk! Dat wordt op recruitmentposters maar al te vaak vergeten - het is leuk om deel uit te maken van een groter geheel en tegelijkertijd je energie kwijt te kunnen in een technische uitdaging, een leidende rol, sport, muziek of discussie. Een aanzienlijk deel van dit plezier komt - denk ik -  achteraf, wanneer je kunt terugkijken op een periode aan werk. Het is immers altijd moeilijk om in het rommelige heden, tussen drie deadlines in (één van je BEP, één van je studententeam, één van je vak), perspectief te hebben op wat voor plezier je momenteel hebt.

Het wereldrecord voor jongleren staat momenteel op elf ballen. Jammer genoeg houdt het Guinness Book of Records niet de jongleerprestaties van studenten bij. Eén ding is zeker: alles komt wel weer op z’n plekje terecht. Immers, what goes up, must come down.

Deel dit artikel