Het blijft bijzonder met hoe weinig je als student genoegen neemt. Als ik richting mijn afstudeerplek op de High Tech Campus fiets, schaam ik me enigszins als ik mijn gare vehikel tussen de stadsfietsen met trapondersteuning en adaptief licht parkeer, maar omdat ik mezelf toch echt nog als student beschouw, is die fiets prima.

Merkwaardig hoe mensen alleen tijdens hun studententijd niet hypermaterialistisch zijn ingesteld. Middelbare scholieren kunnen niet zonder hun glimmende Vespa of Yamaha Aerox, om zich daarop in dure merkkleding naar school te verplaatsen om hier de hele dag op hun nieuwste smartphone te gaan snapchatten en instagrammen.

En zodra afgestudeerden geen student meer zijn en zich voegen bij het werkende deel van de bevolking, lijkt het verlangen naar materieel bezit weer langzaam zijn intrede te doen. Een mooi appartement, een kookeiland, een nieuwe auto, een ultradunne tv aan de muur. Zonder die zaken is het yuppenleven ondraagbaar.

Dan studenten. Een kamer van 14 m², een keuken waar de oven nog net niet uit elkaar valt, een wc waar de bril maximaal in een hoek van 76⁰ kan staan en een maaltijd volledig bestaand uit producten uit het Euroshopper-assortiment. Je maalt er als student totaal niet om, nee sterker nog: het heeft zelfs zijn charme.

Studenten geven hun geld liever uit aan een leuk feest of een mooi reisje met vrienden. Toch bestempelen velen hun studententijd steevast als de mooiste tijd van hun leven. Opvallend, of misschien juist niet? “The best things in life, aren’t things”, wordt wel eens gezegd. Het lijkt erop dat alleen studenten die wijsheid echt begrepen hebben.