In de Global Employability Survey wordt recruiters en topmensen van internationale bedrijven gevraagd hun ideale pas afgestudeerde werknemer te omschrijven én aan te geven welke universiteiten deze ideale kandidaten afleveren. Van de Nederlandse universiteiten slaagt de Eindhoven University of Technology daar (natuurlijk) het beste in. Goed nieuws dus.CLMN | Ideaalplaatje

Het onderzoek roept echter de vraag op vanuit welk oogpunt de topmensen hun ideale kandidaat omschrijven. Veel managers in het bedrijfsleven hebben immers vaak een dubbele agenda bij het nemen van beslissingen: het belang van het bedrijf én niet te vergeten hun eigenbelang. Nieuwe high-potentials aannemen in je bedrijf betekent voor topmanagers ook dat ze mensen aannemen die wellicht uit zijn op hun baan en zich het liefst zo snel mogelijk in de ergonomische bureaustoel van de baas neervlijen. Misschien zien de heren en dames topmanagers dus het liefste gedweeë, zich aanpassende en respect tonende afgestudeerden hun bedrijf binnenwandelen en is de TU/e juist erg goed in het aanleveren van die kandidaten.

Ik sprak ooit met een professor over wat hij de ‘managerial comfort zone as an obstacle to continuous learning’ noemde. Ik heb eerst een tijdje continuous moeten learnen om die term goed te begrijpen, maar kon me daarna goed voorstellen wat er fout gaat. Het probleem is dat iemand op een bepaald punt in zijn carrière het wel welletjes vindt met zich omhoog werken en/of likken en hij of zij zich op dat level in de bedrijfshiërarchie lekker nestelt.

Nieuwe ideeën en tegenspraak van jongere medewerkers worden door deze Senior Executive Strategy and Alignment Manager (of een soortgelijke visitekaartjesvullende titel) al gauw naar de prullenbak verwezen. Terwijl die nieuwe arbeidskrachten qua kennis wellicht zelfs een stapje verder zijn, omdat de wetenschap niet stil heeft gestaan en zij vanaf hun universiteit state-of-the-art kennis meebrengen. Ik ben benieuwd of de Global  Employability vragenlijst ook vanuit die managerial comfort zone beantwoord is…

Voor technische bedrijven zijn hyperintelligente vakinhoudelijke topstudenten uiteraard van onschatbare waarde. Ondernemende new hires, die niet bang zijn om hun mond open te trekken en tegen heilige huisjes aan te schoppen zijn echter juist ook van groot belang voor de innovatiekracht van een bedrijf. Gerard Philips knutselde in zijn fabriekje keihard aan de productie van gloeilampen, maar als zijn commerciële broertje Anton er niet in geslaagd was in de beginjaren een megaorder van 50.000 lampen aan de Russische tsaar te slijten was Philips wellicht nooit uitgegroeid tot de multinational die het nu is en had onze stad er wellicht heel anders uitgezien. En hoewel Steve Wozniak de allereerste Apple-computer in elkaar schroefde, werd en wordt het succes van het bedrijf toch vooral toegeschreven aan de rebelse Steve Jobs.

Wat denk jij? Is de TU/e vooral goed in het afleveren van Gerards en Wozzies? Of komen er ook genoeg Antons en Jobsen in de dop met een TU/-diploma van de campus af? Ik hoop zelf het laatste, en denk dat het Bachelor College kan bijdragen aan de ontwikkeling van beide typen studenten. Eén ding is zeker: we kunnen als TU/e-studenten straks met vertrouwen de arbeidsmarkt op!