- Mensen , Student
- 14/02/2022
“Ik was niet lui, ik had faalangst"
Studenten kampen met stress, faalangst en eenzaamheid, maar soms is de studentenpsycholoog net een stap te ver. Discussie-uurtjes bij studieverenigingen bieden dan uitkomst. Het initiatief is bedoeld voor studenten die simpelweg een luisterend oor kunnen gebruiken. Job Biemans kwam er dankzij de bijeenkomsten achter dat studeren in coronatijd niks voor hem was. Allard van Belois besefte dat hij faalangst had en ondernam actie om daarvan af te komen.
Acht verenigingen bieden sinds dit academisch jaar discussie-uurtjes aan om studenten preventief te helpen met hun welzijn. Het initiatief komt van onder andere Mette Schouten, voormalig Van der Waals bestuurslid en Lara Hofstra, Diversity Officer bij de TU/e. Studenten kunnen acht keer per jaar onder begeleiding van een mentor vrijuit met elkaar praten over hun problemen. De uurtjes hebben meestal een specifiek thema, om het gesprek op gang te krijgen en om wat sturing te geven aan de gesprekken. “Dat doen we zodat we er een afgerond verhaal van kunnen maken en studenten niet met al te veel losse eindjes weer vertrekken”, zegt Schouten.
“De uurtjes zijn vooral bedoeld om elkaar als studenten te ondersteunen en zo te zien dat je niet de enige bent die kampt met stress of andere problemen. Ook studenten die wel goed in hun vel zitten zijn trouwens welkom, om inzicht te krijgen in de onderwerpen die we bespreken, of anderen te helpen.” Het is een laagdrempelige manier om een gesprek op gang te krijgen, valt Hofstra haar bij. “Het is fijn om van elkaar te horen: jij zit met hetzelfde. Het haalt veel eenzaamheid weg.”
Lockdown
Die eenzaamheid komt, vooral nu tijdens de pandemie, veel voor onder studenten. Dat weet ook Job Biemans, die het aan den lijve ondervond. Hij volgde zijn pre-master Operations Management and Logistics vorig jaar vanuit zijn studentenkamer. “Ik kende niemand en alles was online, dus ik zat de hele dag binnen”, vertelt hij. “Een ruimte van twaalf vierkante meter wordt ineens je studeerkamer, eetkamer, woonkamer en slaapkamer in één.” Studeren ging moeilijk en de slaap kon hij ook niet vatten. Hij besloot toen studievereniging Industria om hulp te vragen. Daar hoorde hij van de discussie-uurtjes en hij besloot eens te gaan kijken.
“De eerste bijeenkomst ging over assertiviteit. Daar kon ik wel wat hulp bij gebruiken. Ik wilde bijvoorbeeld graag samen studeren met medestudenten, maar toen ik in de groepsapp vroeg of iemand daar ook behoefte aan had bleef het akelig stil. Ik durfde het daardoor niet nog een keer te vragen.” Hij kon nog wel naar de universiteit om te studeren, maar moest dan wel toestemming vragen aan de decaan. “Ik had een boost nodig om dat soort dingen te durven.”
Tips
Andere deelnemers aan het gesprek wisten wel raad met zijn situatie en kwamen met een hele rits aan adviezen. Zo was één van de tips om buiten de deur met vrienden te studeren die een andere studie volgden. Zijn kamer voelde daardoor niet meer zoals studeerkamer. “Ik heb alle adviezen stuk voor stuk uitgevoerd. Je krijgt een band met de groep en mensen denken met je mee. Dan vind je dat je ook wel wat met hun tips moet doen.” Het bleek als stok achter de deur te werken.
Toch bleef Biemans worstelen met zijn studie. “Ik vond de stof heel interessant, maar studeren in coronatijd zoog al mijn energie weg. Ik zie het ook bij vrienden die studeren, de motivatie is echt heel laag. Je bent zo op jezelf aangewezen.” Hij liep een flinke studievertraging op en de eenzaamheid maakte hem ongelukkig. Samen met de groep kwam Biemans toen tot de conclusie dat het beter was om een punt achter zijn studie te zetten.
Bedrijfsleven
“We hebben toen nagedacht over hoe ik toch vooruit kon in mijn loopbaan op een manier waar ik me wel goed bij voelde. Ik koos ervoor om het bedrijfsleven in te gaan, ik had namelijk gewoon mijn bachelor Mechatronica op zak.” Biemans werkt nu via TMC bij ASML, waar hij het goed naar zijn zin heeft. Hij heeft elke dag meetings en dus ook elke dag aanspraak van collega’s, daardoor voelt hij zich nu ook niet meer eenzaam.
“Destijds voelde het alsof ik had gefaald, maar dat gevoel is verdwenen. Ik weet dat het de juiste beslissing was. Zonder de discussie-uurtjes was ik waarschijnlijk voortgeploeterd. Dan had ik het misschien wel gehaald, maar dan was ik wel ongelukkig geweest. Ik weet niet of ik voor altijd klaar ben met studeren. Misschien is het ooit nog een optie om terug te gaan naar de TU/e. Ik sluit het niet uit.”
Faalangst
Allard van Belois (21) zat vorig jaar in de afrondende fase van zijn Applied Physics and Mathematics bachelors toen hij van de uurtjes hoorde. Als lid van Van der Waals werd hij door Schouten uitgenodigd om langs te komen bij de bijeenkomsten. Daar had hij wel oren naar, omdat hij niet lekker in zijn vel zat. “Ik had veel stress van kleine dingen, maar kon verder niet zo goed plaatsen waar ik nou precies last van had.”
Toen de onderwerpen uitstelgedrag en faalangst voorbij kwamen klikte er iets voor Van Belois. “Ik had er moeite mee om dingen gedaan te krijgen. Als ik dan aan het eind van de dag nergens toe gekomen was voelde ik me daar schuldig over. Ik dacht dat ik lui was, maar nu zag ik in dat mijn gedrag veroorzaakt werd door dat ik bang was dat iets niet zou lukken.”
De bijeenkomsten deden hem beseffen dat hij last had van faalangst en stress. Hij ging erover in gesprek met Schouten, die op dat moment de vertrouwenspersoon was bij de studievereniging. “Ik hoorde van haar dat ik terecht kon bij TU/e’s studentenpsycholoog.” Van Belois denkt dat hij daar uiteindelijk ook zonder de uurtjes wel had aangeklopt, “maar dan was ik er veel slechter aan toe geweest. Nu was ik er op tijd bij.”
Leermomenten
Eerst voelde het alsof hij in de mist aan het vechten was tegen het onbekende, nu weet Van Belois beter hoe hij met de situatie om moet gaan. “Als ik iets niet heb gedaan, zeg ik tegen mezelf: Het komt wel goed, maar zorg ervoor dat het de volgende keer niet weer gebeurt. Dat doe je door de drempel lager te maken. Ik zet mijn sportschoenen vast klaar als ik wil gaan sporten en maak lijstjes van wat ik moet doen voor mijn studie. Ik maak duidelijk voor mezelf wat ik wil bereiken.”
Het gaat nu een stuk beter met Van Belois. “Ik ken mezelf nu goed en weet hoe ik mezelf aan het werk krijg. Daar hebben die uurtjes wel aan bijgedragen. Het was fijn om een plek te hebben waar je open over dingen kon praten zonder daar iemand mee lastig te vallen. Ik ben geen makkelijke prater en je gaat op een gezellige avond niet ineens beginnen over je problemen. Bij de discussie-uurtjes is het juist de bedoeling dat je praat. De bijeenkomsten lossen je problemen niet op, maar ze helpen wel om wat puzzelstukjes van je eigen puzzel bij elkaar te vinden.”
Studenten die geïnteresseerd zijn om aan te sluiten bij de discussie-uurtjes kunnen terecht bij CHEOPS, GEWIS, Van der Waals, Industria, Japie, Intermate, Protagoras en Thor. Aanmelden kan via de websites van de studieverenigingen, daar staan altijd de eerstvolgende discussie-uurtjes aangekondigd.
Discussie