Het gezaag, getimmer en geboor overstemt het gesprek met de deelnemers bij de workshop die bij het symposium hoort. De meeste zijn bouwkundestudenten, hoewel het symposium ook open staat voor mensen van buitenaf.
Er worden banken en stoelen gemaakt van stapels houten pallets. Er moeten veertig zitplaatsen komen voor  drie discussiegroepen die in ronde 1 definiëren wat een Happy Planet is en in ronde 2 hoe zo’n Happy Planet te ‘supporten’ is.

Eerlijk is eerlijk, voor veel van de veertig deelnemers aan het ATX Symposium over duurzaam bouwen met afval, is de motivatie om mee te doen de bekendmaking van de bestemming van de studiereis die SUPport dit jaar organiseert. Dat je kunt leren wat gedaan moet worden voor een betere wereld, is voor Luke Ursem en Lars van Beers van later zorg. Zij zijn blij met de aankondiging dat SUPport van 9 tot en met 21 mei naar Costa Rica gaat.

Dat geldt niet voor Kristel Hermans, het interesseert haar niet eens. “Ik ben gekomen omdat ik het thema ‘hergebruik van materialen’ belangrijk vind. Ik studeer nu af op bouwtechniek in combinatie met architectuur. Voor een boerderij in Sint-Oedenrode die een andere bestemming krijgt, maak ik een aanpassing met materialen afkomstig van sloopprojecten. In een eerder project heb ik meegewerkt aan de trekkershut die gebouwd werd met materialen van gesloopte fabriekshallen. (Deze stond tijdens DDW op de campus-red.) Voor een studiereis heb ik niet eens tijd.”

De meubels van afvalhout zijn in anderhalf uur klaar. Emeritus-hoogleraar Jouke Post slaat het geknutsel geamuseerd gade. “Dit gaat vanzelf. Een stoeltje bouwen zit diep in de mensen. Mijn voordracht dadelijk gaat ook over een vanzelfsprekende manier van bouwen. Laat je niet verleiden door technische hoogstandjes. Mijn nieuwe credo is: ‘low tech, high thinking’.”

De Happy Planetindex is te bereken met drie maten. De CO₂- footprint moet laag zijn, en de levensverwachting en het geluksgevoel van de bevolking moeten hoog zijn. Laat nou net Costa Rica de hoogste rating hebben. Het is een leuke bijkomstigheid, maar niet de hoofdreden, volgens Pim van de Bunt, dat dit Midden-Amerikaanse land het doel is. “Eerdere studiereizen hadden vaak nadruk op nieuwe technieken. Het ging wel over duurzaam en energiebesparend bouwen, maar met het oog op innovaties. In Costa Rica kunnen we nu kijken naar het gebruik van natuurlijke bouwmaterialen zoals bamboe. We leren daar hopelijk oude kunstjes in een nieuw jasje te steken.”