Machteloos. Zo voelde de 22-jarige McArthur, afgelopen zomer afgestudeerd bij Industrial Design, zich naar eigen zeggen in de periode - vanaf de diagnose in 2014 - dat zijn moeder ziek was. “Ik studeerde en werkte op dat moment in Eindhoven - zijn moeder woont in het Gelderse Voorthuizen, red. - en kon daardoor weinig voor haar betekenen.”

Toen er afgelopen najaar onverwachts lucht kwam in zijn agenda (de net gestarte premaster Technische Bedrijfskunde bleek toch niet helemaal zijn ding), zag McArthur zijn kans. “Opeens had ik een paar maanden tijd om een lange trip als deze te maken.”

Zijn reisgenoot vond hij in Raphael Favier, die hij had leren kennen bij de Eindhovense studentenzweefvliegclub ZES waarvan McArthur tot afgelopen december president was. De 32-jarige Favier behaalde in oktober 2010 zijn PDEng-diploma als Software Designer en werkte daarna drie jaar bij de TU/e-onderzoeksgroep Video Coding and Architectures.

De wereldkaart werd erbij gepakt, verschillende ándere doorreis- en doellanden wegens 'te gevaarlijk' of anderszins ondoenlijk geschrapt, waarna de twee inspiratie vonden in een trip van 'tv-reizigster' Floortje Dessing en in The Mongol Rally. Eindbestemming bepaald: Mongolië.

‘Marco Polo, eat my rust!’ is het motto waaronder de twee oud-TU/e’ers in april voor drie maanden op pad gaan. De twee leggen hiervoor zo’n twintigduizend kilometer af door vijftien landen, waaronder Turkije, Iran, Kirgizië, Kazachstan en Rusland, “van stikhete woestijnen tot ijskoude bergpassen, van 4.500 meter hoogte naar uitgestrekte en verlaten steppes”.

De oud-studenten gaan op pad in een Daihatsu Feroza uit 1993 genaamd ‘Betsie’, die ze voor negenhonderd euro scoorden op Marktplaats. Voor hun vertrek moeten de reisgenoten nog flink aan de bak om Betsie te transformeren tot “een heus expeditievoertuig” en om haar om te beginnen apk-gekeurd te krijgen. “Met een grote, dure auto is het natuurlijk geen uitdaging.”

Met hun reis hopen de twee zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de jonge stichting Lymph&Co, die een half miljoen euro wil vergaren om een vierjarig onderzoeksproject rond lymfeklierkanker te starten bij het Amsterdams Medisch Centrum. Hiervan is ruim 450.000 euro al opgehaald, “wij helpen graag met een inzamelen van de resterende 50.000 euro”. Want lymfeklierkanker mag volgens McArthur één van de minder bekende soorten kanker zijn; de ziekte is alleen al in Nederland 'goed' voor zo'n vierduizend nieuwe gevallen en duizend doden per jaar.

Vijfduizend euro binnenharken, dat is het financiële doel dat het avontuurlijke duo zichzelf heeft gesteld. Vrienden, bekenden en andere supporters kunnen de reizigers sponsoren voor vijfentwintig eurocent per kilometer, oftewel één euro per vier kilometer.

McArthur kijkt ernaar uit om, in plaats van zonder veel besef van afstand te vliegen, te "ervaren hoe groot of juist hoe klein onze wereld is door zelf te rijden. Verder hoor en zie je heel weinig van de landen waar we naartoe gaan, dus ik verwacht één groot avontuur waarbij we allemaal vreemde en bijzondere dingen gaan meemaken". De Pamir Highway, "een van de laatste echt uitdagende en meest adembenemende routes ter wereld", zal zeker een van de hoogtepunten zijn, denkt de reiziger.

Het risico op autopech en het volledig op jezelf aangewezen zijn twee van de meer 'uitdagende' aspecten van de trip, beseft McArthur. "Ook kan ik heel slecht tegen stilzitten en tegen vertraging - dus die uren-durende bureaucratische grensovergangen zullen voor mij een flinke test zijn."