Het was voor Wendy Sanders (49) een enerverende weekin de aanloop naar de jaarlijkse Woudschoten Chemie Conferentie bij Zeist, waar zij met de titel ‘Gouden docent van het jaar’ zou worden gekroond. “Er kwam een cameraploeg in de klas om een filmpje te maken voor de uitreiking van de Onderwijsprijs”, vertelt ze op haar werkkamer bij Scheikundige Technologie, waar ze werkt als vakdidacticus. “Eerder is ook al een volledige les opgenomen, en ben ik geïnterviewd door de jury over mijn visie op het onderwijs.”

De Onderwijsprijs van de KNCV krijg je namelijk niet zomaar in de schoot geworpen: de drie genomineerde docenten (afwisselend uit het beroepsonderwijs, hoger onderwijs en - zoals dit jaar - het voortgezet onderwijs) moeten persoonlijk aan de jury laten zien waarom zij van alle voorgedragen docenten het meest recht hebben op deze prestigieuze prijs. “Gelukkig was de jury over mij blijkbaar net iets enthousiaster dan over de concurrenten.”

Lees verder onder de video.

Energie en enzymen

Als docente aan het Heerbeeck College in Best is Sanders altijd bezig om haar lessen zo interessant mogelijk te maken voor haar leerlingen, voornamelijk uit de bovenbouw van het vwo. “Ik probeer zo veel mogelijk te zoeken naar context voor de lesstof, om voorbeelden te gebruiken uit de praktijk. En daarin wil ik verder gaan dan ‘de chemie van het keukenkastje’ - dat wordt al genoeg gedaan. Ik zoek daarvoor ook de samenwerking met collega’s uit andere secties: zo heb ik bijvoorbeeld samen met natuurkundecollega’s een les gemaakt over energie, en werk ik samen met biologiedocenten aan lesmateriaal over enzymen die een rol spelen bij de ziekte Coeliakie. In de echte wereld staat chemie namelijk ook niet los van andere vakken.”

Daarbij komt het van pas dat ze de helft van haar werkweek doorbrengt aan de TU/e, als vakdidacticus bij Scheikundige Technologie en verantwoordelijke voor de contacten tussen de faculteit en scheikundedocenten in de regio, onder meer voor nascholing. Ze laat zich inspireren door de nieuwste ontwikkelingen aan de universiteit.

“Ik vind het leuk om lessen te bouwen om thema’s waarop onze studententeams zoals Team FAST en Team SOLID zich richten (toepassing van respectievelijk mierenzuur en ijzervijlsel als brandstof - red.)”. Ook laat ze haar leerlingen op het Heerbeeck College experimenteren met multimedia: de leerlingen nemen filmpjes op over de lesstof, en Sanders bespreekt klassikaal uitwerkingen van leerlingen die via het online platform padlet.com op het digibord worden gedeeld.

Escape Room

Daarnaast brengt Sanders graag spelelementen aan in haar lessen, vertelt ze. “Zoals een Escape Room geïnspireerd op het lesmateriaal, als een soort samenvattingsles. Dan werk ik opgaves zodanig om naar puzzels dat de leerlingen ze niet als vragen uit het boek herkennen, en verbind ik codes aan de antwoorden waarmee kistjes of mapjes met hangslotjes kunnen worden geopend. Bijzonder aan zo’n Escape Room is dat je allereerst op zoek moet naar de verborgen vragen: dat dwingt de leerlingen na te denken over de leerdoelen van een hoofdstuk.” Omdat je leerlingen niet kunt opsluiten in een lokaal, gaan tijdens zo’n les alle mobieltjes in een grote plastic bak met een slot erop. “Dat werkt heel motiverend, want er wil niemand weg zonder zijn telefoon”, lacht ze.

Lees verder onder de foto.

Wageningen

Wie de ‘Gouden docent van het jaar’ gepassioneerd hoort praten over haar vak, zou niet direct verwachten dat het onderwijs voor haar een relatief late roeping was. Ze werkte na een studie scheikunde in Utrecht namelijk eerst ruim twaalf jaar als onderzoeker in Wageningen, waar ze in de eindfase van haar studie terechtkwam vanwege haar interesse in milieuchemie.

“Ik heb daar een afstudeervak gedaan, milieutechnologie. Daar hadden ze als testopstelling een waterzuiveringsinstallatie, een bak van drieduizend liter, waar vies rioolwater in ging en schoon water uitkwam. Dat vond ik fantastisch, en sloot ook helemaal aan bij mijn ambitie om de wereld te redden.”

Na haar promotie bleef ze in Wageningen als onderzoeker werken. “Dat vond ik leuk en ik was er ook goed in, maar op een gegeven moment bleken er geen mogelijkheden meer om door te groeien; toen er een nieuwe hoogleraar kwam, heb ik daarom besloten iets anders te gaan doen. Ik besefte dat ik ooit scheikunde was gaan studeren omdat ik dat vak op de middelbare school zo leuk vond. Waarom zou ik daar geen les in gaan geven? Ik had in Wageningen ook colleges gegeven, dus ik had best al wat ervaring.”

Reünie

Ze woonde destijds al in Eindhoven, dus een opleiding tot eerstegraads docent aan de Eindhoven School of Education (destijds nog TULO geheten) was een logische keuze. “Dat heb ik in één jaar gedaan, en daarna kon ik aan de slag bij het Heerbeeck College, een vernieuwende school in Best.”

De Onderwijsprijs is het ultieme bewijs dat die carrièreswitch Sanders goed is afgegaan, maar er lijkt altijd al een docente in haar te hebben gescholen. “Ik was een paar jaar na mijn overstap op een reünie van mijn oude basisschool. Toen ik daar vertelde dat ik voor de klas stond, was niemand verbaasd. Iedereen zei dat ik altijd al een juf was.” Ze wist het blijkbaar alleen zelf nog niet, zegt ze.

Dan, uit de grond van haar hart: “Ja, ik ben een juf.”