Spuiten, slikken en snuiven, maar wie ruimt op?

De drugsindustrie draait in Nederland vrolijk door, corona of niet. Maar het produceren van synthetische drugs zorgt voor veel afval dat vaak gewoon in de natuur of het riool gedumpt wordt. Wie draait er op voor de schade en het opruimen daarvan? En ben jij als gebruiker ook schuldig hieraan? Donderdagavond 26 november hield Studium Generale hierover een lezing.

door
foto Couperfield / Shutterstock

“Er is helaas geen Max Havelaar XTC”, zegt onderzoeksjournalist Bram Endedijk, bekend van onder andere het boek ‘We regelen het zelf wel’ over de drugscriminaliteit die zich gewoon op het Brabantse platteland afspeelt. Samen met Nellie Benner (BNNVARA Drugslab), criminoloog dr. Lieselot Bisschop en Alex van Dongen (preventiewerker Novadic-Kentron) schoof hij aan voor een online discussie, georganiseerd door Studium Generale en het Trimbos-instituut.

De lezing is helaas wat geplaagd door technische problemen. Een grijs scherm om 20:07 doet je twijfelen of je wel juist zit. In de Blauwe Zaal heb je daar toch meer zekerheid over. Toch geven de 79 wachtenden op YouTube bevestiging dat je niet als enige een bericht gemist hebt. Geduld blijkt een schone zaak.

Endedijk opent de avond om kwart over acht en vertelt over agrariërs die hun schuren vullen met heel wat anders dan strobalen. “Ze krijgen er regelmatig een aanbod voor, van amateurs voor een paar plantjes tot professionals in pak die hele synthetische fabrieken willen runnen. Ik heb een tijd een politieman gevolgd, Freek, die moest uitzoeken wie die dumpingen deed. Die kreeg dan een telefoontje met ‘het water is daar en daar vervuild en verzuurd’. Dan gingen we stroomopwaarts zoeken, put voor put. Bij de laatste put die nog vervuild is, daar in de buurt moet dat afval gedumpt zijn. Er kwamen drie boerderijen in aanmerking. Bij de eerste en tweede was niks aan de hand, de derde bleek een speedfabriek. Goed voor miljoenen lijntjes. Het onderzoek en het schoonmaken van de schade kostte zo’n ton. De belastingbetaler draait daar uiteindelijk voor op.

Lieselot Bisschop houdt zich als criminoloog bezig met (milieu)criminaliteit. “Vervuiling en afval is mijn voornaamste onderzoeksgebied. Wie is verantwoordelijk voor het afval en tot waar reikt die verantwoordelijkheid? Als het hier vervuilt en het tot in de Noordzee komt, zijn we dan ook verantwoordelijk voor die gebieden? En dan de kosten van de schade: in studies wordt het vaak niet echt berekend, want hoeveel is een grasspriet waard, of een boom?”

Jouw rol in de drugsketen

Preventiewerker Van Dongen merkt dat ook veel studenten drugs gebruiken. “We zien veel 20 tot 24 jarigen bij onze testservice. Daar kun je bijvoorbeeld je XTC-pil laten testen en krijg je te horen wat erin zit, om te voorkomen dat mensen te veel gezondheidsschade oplopen door verontreinigde drugs. We geven ook voorlichting aan scholieren en die zeggen dat ze het milieu belangrijk vinden, maar ze weten vaak niet dat er regenwoud gekapt moet worden om cocaïne te maken. Het is belangrijk om jongeren het hele verhaal te vertellen en niet alleen te focussen op risico’s van drugsgebruik. Mijn ervaring is dat dat laatste juist triggert om het zelf uit te proberen. Terwijl de verhalen over het milieu wel helpen om drugs minder aantrekkelijk te maken. Bisschop kan zich daar ook in vinden: “Je moet de hele keten laten zien en ieder bewust maken van de eigen rol daarin. Dan kun je daarna een weloverwogen keuze maken of je wilt gebruiken.”

Oplossingen

Het publiek heeft vragen genoeg voor de sprekers. Zoals 'moeten we niet meer plantaardige drugs in plaats van synthetische drugs gaan gebruiken, als dat leidt tot minder milieuschade?' Bisschop: ”Daar is misschien iets voor te zeggen. Een mooie spin wel, omdenken. Maar ook daarbij moet je kijken hoe die soort drugs verbouwd en gefinancierd wordt.”

Wat is de minst vervuilende manier om om te gaan met het drugsafval? Moeten we het niet gewoon legaal opslaan? Bisschop: Ik denk dat het het beste is om het indirect aan te pakken op financiële stromen. Het geld dat verdiend wordt, wordt weer geïnvesteerd in andere sectoren. Dat moet je doorbreken.

Is de gebruiker schuldig of de producent? Bisschop vindt alle betrokkenen medeverantwoordelijk. “Of je nou koopt, verkoopt, gebruikt of maakt: je draagt er allemaal een klein stukje aan bij, als onderdeel van de keten."

Het werk van Endedijk fascineert de kijkers duidelijk, gezien de vele vragen. Is het makkelijk om met die drugscriminelen in contract te komen? “Niet makkelijk”, zegt Endedijk, “maar makkelijker voor mij dan voor de opsporingsdiensten.” Wat voor mensen zijn dat dan? “Er zijn verschillende groepen. Je hebt mensen in het lab. Ik zie die als losers van de maatschappij, mensen in de problemen, met schulden. Ze worden geronseld om voor een paar honderd euro per dag in dat lab met giftige dampen te staan. Daarnaast is er het middenmanagement voor contact met die groepen en je hebt ook een aantal families die die labs aansturen, de top. Die hebben zich afgelopen jaren dusdanig ontwikkeld dat het heel moeilijk is om hen nog te betrappen op strafbare feiten, want zij staan niet zelf in de labs, maar sturen de boel aan met geldstromen. Dat is ook de kritiek op de opsporingsdiensten: er is te lang focus op de labs geweest in plaats van op de geldstromen. Er is meer financiële recherche nodig.”

Lekker gezond

Hoeveel impact de lezing gehad heeft, is niet duidelijk. Na afloop is een ruime meerderheid van de kijkers het eens met de stelling: ‘Incidenteel gebruik van illegale drugs past prima in een gezonde en verantwoorde levensstijl’.
Wil je deze lezing terugkijken? Dat kan. Let wel op, hij is alleen in het Nederlands beschikbaar. We schreven ook al eens eerder over de toppositie van Nederland in de internationale wereld van synthetische drugsproductie.

Deel dit artikel