Tips om met racisme om te gaan

Twee vrouwelijke Chinese studenten die anoniem willen blijven, willen de TU/e-gemeenschap tips geven over hoe om te gaan met racisme. Beiden hebben zowel op als buiten de campus te maken gehad met genderdiscriminatie en racisme. “De meeste Chinezen zijn stil en bescheiden en spreken zich niet uit. Maar dat moeten we wel doen en dat kan op verschillende manieren.”

door
foto Metamorworks / Shutterstock

Ruoxi Ouyang (pseudoniem), eerstejaars bachelorstudent Electrical Engineering, en Zihan Yang (pseudoniem), eerstejaars bachelorstudent Applied Physics, zijn vriendinnen en wandelen regelmatig over de campus. Ouyang: “Op 26 mei liepen ik en twee andere meisjes naar Atlas. Voor de Zwarte Doos begon een groep dronken mannen ons lastig te vallen. Ze schreeuwden in ons gezicht.” Yang: "Het leek gericht op ons als vrouwen, omdat ze mannen wel lieten passeren, maar ons niet." Ouyang: "Ze probeerden ons bang te maken."

Ouyang: “Ik heb eerder discriminatie meegemaakt, evenals pesten. Ik besloot de jongens er niet mee weg te laten komen en vroeg hen: ‘Vind je dit grappig?’ Ze zeiden tegen mij ‘ja, zeker door jouw reactie’.” Yang: “We liepen weg en ze noemden ons 'black dicks'. Ik was geschokt. Het was mijn eerste ervaring met racisme hier (in Nederland, red.), maar ik heb wel eerder racisme meegemaakt in Hongarije, waar ik te horen kreeg op te flikkeren naar China en werd bespuugd tijdens Covid omdat wij Chinezen schuldig zouden zijn aan de virusverspreiding."

Ouyang: “Ik heb na het incident op de campus gesproken met een TU/e-vertrouwenspersoon en ik voelde ook de behoefte om met Cursor te praten en het onderwerp te bespreken en anderen aan te moedigen ook hun stem te laten horen. We mogen geen enkele vorm van racisme, discriminatie op grond van geslacht of pesten in welke vorm dan ook accepteren. We willen ons verhaal anoniem doen omdat we niet willen dat dit verhaal over ons als persoon gaat. Het moet niet over mij of Zihan gaan, maar het moet gaan over het maatschappelijke probleem: racisme, pesten, discriminatie.”

Rol van de universiteit

Ouyang: “Ik denk dat de campus redelijk veilig is, en ik voel me zekerder om terug te vechten op de campus dan op een verlaten straat.” Yang is het daarmee eens en vindt ook dat Nederland vrij open is: “Bovendien heb ik het hier naar mijn zin. Maar als het mij overkomt – of jou! – zou ik zeggen ‘kom voor jezelf op’. Liefst direct in het moment als dat veilig kan, anders praat je er achteraf over met je vrienden, familie en de TU/e ​​als het op de campus gebeurt. De meeste Chinezen zijn stil en bescheiden en spreken zich niet uit. Maar het is belangrijk om erover te praten. Dan kan het probleem worden aangepakt.”

Ouyang: “Persoonlijk denk ik dat het zou helpen als de TU/e specifiek ​​genderdiscriminatie wat serieuzer zou nemen en er meer over zou spreken. Het probleem is er echt, evenals racisme. We moeten stoppen dit te ontkennen, zeker mensen die hier zelf nooit mee te maken hebben gehad. Studenten die te maken hebben gehad met pesten, racisme of discriminatie moeten het melden, maar waar precies is helaas niet al te duidelijk. Doen alsof alles in kannen en kruiken is, helpt sowieso niet.”

Bang voor gevolgen

Ouyang: “Ik hoor van meer Chinezen hier in Eindhoven dat ze gediscrimineerd worden. Ze praten erover binnen onze eigen gemeenschap, maar daarbuiten niet echt. Ze zijn vaak bang voor de gevolgen en blijven liever uit de problemen. Maar dat maakt mensen ook onverschillig en zorgt dat ze dit soort zaken als normaal gaan ervaren. Als iets onrechtvaardigs zoals discriminatie of racisme de norm wordt, vergeten we al snel dat het onrechtvaardig is.”

Ouyang legt uit dat reizen naar het buitenland voor haar al een zekere voorbereiding op racisme inhoudt. “We zijn erop voorbereid dat het gaat gebeuren. Maar dat maakt het niet plots okay. Ik heb al aardig wat pesterijen meegemaakt op school omdat ik wat molliger ben dan de rest. Ik word er boos van, maar ik probeer er mee om te gaan, soms met een beetje humor. En ik post er bijvoorbeeld over op Wechat (het Chinese Facebook, red.) en praat erover met vrienden. Ik kan niet veranderen hoe andere mensen mij benaderen, ik heb alleen controle over hoe ik ermee omga.”

Ondanks dat Ruoxi Ouyang zich hier relatief veilig voelt, voelt ze zich niet meer prettig na het incident op de campus. Daarom heeft ze alsnog besloten de TU/e te verlaten en haar studie aan een andere universiteit voort te zetten.

Heb jij ook te maken gehad met racisme, discriminatie of ander ongewenst gedrag? Patrick Groothuis, directeur van Education and Student Affairs (ESA), laat Cursor weten dat er verschillende TU/e-sites zijn over dit onderwerp en dat je gebruik kunt maken van 'Wegwijzer sociale veiligheid' waarin staat wat je moet doen per type incident. Er is een wegwijzer voor studenten en een voor medewerkers

Deel dit artikel