Floor Walkers wijzen eerstejaars de weg

Colleges in de kelder van Atlas, het doolhof van Auditorium en roosterwijzigingen leidden ieder jaar weer tot verwarring bij eerstejaarsstudenten. Daarom is er dit jaar een pilot opgezet: Floor Walkers. Drie oudere studenten liepen de eerste week rond om alle prangende vragen van de nieuwe aanwas te beantwoorden. De meeste vragen gingen over Atlas.

door
foto Maryna Lamprecht

Floor Keijsers, communicatieadviseur bij Education and Student Affairs (ESA), heeft de pilot opgezet samen met haar collega Marcel Visschers. “Het idee is vorig jaar ontstaan. We weten dat de campus heel groot is en dat er veel op nieuwe studenten afkomt. Veel van hen gaan dan naar ESA of naar de recepties voor hun vragen. Al vanaf dag één staan daar enorme rijen, dus die willen we hiermee inkorten.” Van te voren is er input ingewonnen bij de studieadviseurs en ESA om al een antwoord klaar te hebben liggen op de meest voorkomende vragen.

Geslaagd

Voor een nieuw college begon, liepen studenten Industrial Design Guus Röben (links op de foto), Pom Smit (rechts op de foto) en student Technische Bedrijfskunde Tygo Hendricx (midden op de foto), de eerste week rond in Atlas, Auditorium en Metaforum. Zij kijken terug op een geslaagde pilot. “Op maandag, toen wij aankwamen, stond er al een rij bij de receptie”, zegt Röben. “Die rij is korter geworden. Alle studenten weten wel een beetje waar ze heen moeten nu.”

De nieuwe studenten konden zo opgelucht naar hun college gaan. “Aan het begin waren ze nog een beetje verlegen”, vertelt Smit. “Dan zie ik ze een beetje op hun telefoon zitten en rondkijken. Dan zwaai ik gewoon even naar ze en help ik ze op weg. Naderhand kregen we hele fijne reacties. We hebben veel bedankjes gehad.”

“Vooral als ze bijvoorbeeld om kwart voor negen helemaal bezweet aankomen, terwijl het college al begint”, vult Hendricx aan. “Sta je daar als internationale student, net voor het eerst naar de universiteit gefietst, en dan moet je het lokaal nog vinden. Dan is het fijn dat wij er zijn als laagdrempelig aanspreekpunt.”

Doolhof

De meest gestelde vragen gingen over Atlas. “Het gebouw konden de meesten wel vinden”, zegt Röben. “Veel studenten waren de weg kwijt omdat ze op de verkeerde verdieping waren.” Waar die studenten dan wel moesten zijn, wisten de Floor Walkers wel. “In de kelder, maar dat weet je natuurlijk niet als je hier net bent.” Daarbij helpt het niet mee dat de lokalen daar nogal onduidelijk aangegeven staan. “In het rooster staat de naam van het vak endaarnaast ‘-1’, maar het lijkt gewoon op een normaal koppelteken en alsof je dus op de eerste verdieping moet zijn.”

Daarnaast hadden de nieuwe studenten moeite met het navigeren door Auditorium. “Je komt daar binnen en je ziet eigenlijk helemaal niks. En dan moet je dus naar boven of beneden”, zegt Hendricx. De borden zijn veelal in het Nederlands. “Als je een internationale student bent, weet je natuurlijk niet meteen wat een ‘collegezaal’ is.”

Ook blijken alle benodigde apps op de universiteit een digitaal doolhof te zijn. “Je hebt Canvas, Osiris en een nieuw roostersysteem. Dat is best ingewikkeld. We hebben zelfs een tweedejaarsstudent moeten helpen, omdat ze niet wist hoe ze aan haar nieuwe rooster kwam.”

Magnetron

Op de maandag was er zelfs nog even wat chaos in Atlas. Een groep van vierhonderd studenten had zich verzameld bij een collegezaal, maar die was al ingeroosterd voor een andere groep. Vanuit de faculteit hadden zij een mail gekregen met een verkeerd tijdstip. Röben:“Toen stonden er opeens achthonderd studenten rond de receptie in Atlas. Dat was voor ons wel het drukste moment.”

Andere prangende vragen van studenten gingen over inloggegevens, het veranderen van wachtwoorden en het ophalen van de campuskaart. “We hebben ook een vraag gekregen van een student over zijn kluisje. Die was dichtgevallen, maar zijn lunch zat er nog in”, zegt Smit. “En ook nog de vraag waar er een magnetron te vinden was.”

Thuiskomen

Het vinden van de weg op een nieuwe plek is een herkenbare situatie voor alle studenten aan de universiteit. “Ik was na vier weken al wel redelijk gewend hier”, zegt Röben, terugblikkend op zijn eerste jaar. “Dan heb je ook een leuke groep mensen gevonden en weet je waar alles een beetje is.”

Voor Hendricx duurde dat iets langer: “Na de kerstvakantie eigenlijk pas. Dan heb je net twee periodes gehad en ben je weer even bij je vrienden en ouders geweest. Als je dan weer naar Eindhoven gaat, ben je omringd met mensen met dezelfde interesses. Dan voelt het wel als thuis.”

Deel dit artikel