Na de Tweede Wereldoorlog waren er handjes nodig om ons land weer op te bouwen. Deze handjes werden in de vorm van gastarbeiders uit  Zuid-Europa gehaald, later uit Marokko en Turkije. Het waren gastarbeiders, dus er was geen integratieproces om deze mensen te laten integreren in de Nederland. Wat bleek? Dat ‘gast’ zijn, veranderde in gezinshereniging en permanent verblijf in Nederland. Inmiddels hebben deze voormalige gastarbeiders vaak kleinkinderen en/of achterkleinkinderen in Nederland. Deze gastarbeiders zelf hebben nooit hoeven te integreren omdat dit niet hoefde in die tijd.

Na deze gastarbeiders kwamen er vluchtelingen, uit alle kanten van de wereld, naar Nederland. Mijn vader was ook een vluchteling, hij vluchtte voor de burgeroorlog in Sri Lanka en toen hij hier eenmaal woonde, wilde hij Nederlands leren en werken. Dit mocht niet! Ook voor deze vluchtelingen was er geen integratietraject waardoor ook deze eerste generatie vluchtelingen nooit echt geïntegreerd is.

Je zou zeggen dat we hebben geleerd van de fouten die er in het verleden zijn gemaakt, maar niets is minder waar! Tegenwoordig halen we gastarbeiders uit India en andere verre oorden om voor ons het kennisintensieve werk uit te voeren. We hebben alleen de naam gastarbeider veranderd in expats. Dit zijn hoogopgeleiden die hierheen komen om bij onze kennisintensieve bedrijven te werken omdat wij in Nederland te weinig hoogopgeleid technische mensen afleveren.

Zijn er nu dan wel integratietrajecten voor deze expats ingericht? Ook hier luidt het antwoord nee. Er wordt vanuit gegaan dat expats hier maar tijdelijk wonen en weer zullen vertrekken naar het land van herkomst. Inmiddels kan ik uit eigen waarneming verklappen dat dit een verkeerde aanname is. Deze jonge hoogopgeleiden bouwen hier een bestaan en carrière op, waarom zouden zij teruggaan?

Het verschil met de gastarbeiders is dat expats bij aankomst in Nederland al een goedbetaalde baan, huis en auto voor de deur hebben. Daarnaast vindt de volledige communicatie plaats in het Engels. Waarom zouden zij nog integreren? Al helemaal als dit niet wordt gestimuleerd, of het net zo vrijblijvend is zoals bij de gastarbeiders en vluchtelingen.

Als er een probleem is, of het nu na de oorlog is om ons land weer op te bouwen of  om onze kenniseconomie overeind te houden, halen wij de daarvoor geschikte mensen weg uit andere delen van de wereld. Deze mensen bieden wij geen integratietraject aan en jaren later beginnen we wel te zeuren dat “deze mensen zich niet aanpassen”. Vind je het gek?

De oplossing is in mijn ogen tweeledig: 1: Moedig expats aan om te integreren in onze samenleving en 2: Stimuleer jongeren om een hoogwaardige technische opleiding te volgen. “Doe wat je leuk vindt” is te vrijblijvend. Wij zullen meer sturend moeten werken.

Deze ingezonden brief is geschreven door Aijiththan Loganathan, masterstudent Innovation Management