Elk jaar krijgen de eerstejaars studenten in het notebookprogramma een mooie laptop, maar mooier nog is de tas die ze hierbij ontvangen. Een oerdegelijke rugzak met ruimte voor je laptop, je boeken, je collegeblok en nog meer troep die je in je eerste jaar nog dagelijks denkt nodig te hebben. En het mooiste: op de voorkant van de rugzak het logo van je nieuwe universiteit waar je maar al te graag te koop mee loopt.

De TU/e-rugtas is de ultieme uiting van je studentschap aan de beste universiteit van Nederland. De rugzak draag je met trots, zoals een voetbalfan het shirt van zijn favoriete team met trots draagt. Als ik buiten de campus iemand signaleer die ook zo’n befaamde rugzak van de TU/e draagt, geeft dit gelijk een gevoel van verbondenheid. Op het moment dat je in de stad of in de trein iemand ziet die ook vol trots zijn TU/e-tas op zijn rug sjouwt weet je gelijk: wij zijn partners in crime, broeders, lotgenoten.

En de magie en kracht van de onvolprezen rugzak stopt hier niet. Want naast ultiem symbool is, of beter gezegd was, de TU/e-rugzak ooit ook een herkenning der studiegeneratie. Want aan de kleur van de tas was tot voor kort af te leiden in welke periode een student  met zijn studie begonnen was. Mijn eigen zwart-grijze exemplaar uit 2006 begint langzamerhand een zeldzaamheid te worden op de campus en staat tegenwoordig synoniem voor het predikaat ‘langstudeerder’.

De laatste jaren moet elke generatie het echter doen met een saaie zwarte rugzak en is de charme van de verschillende rugzakken verdwenen. Weg traditie. Weg verbondenheid. Weg indeling. Lief Notebook Service Center, mag vanaf volgend academisch jaar de TU/e-rugzak daarom weer een mooie kleur hebben? En het jaar daarna weer een andere kleur?