- Corona , Onderzoek
- 08/07/2020
Terug in het 1,5-meterlab
Sinds 15 juni zijn de laboratoria weer geopend voor afstudeerders die hun experimentele werk door het coronavirus hebben moeten afbreken. Drie maanden was het vanwege de lockdown voor hen verboden om het lab te betreden. Hoe heeft dat hun afstuderen beïnvloed? En hoe gaat dat: afstuderen in het 1,5 meter-laboratorium?
Vrijdag 13 maart 2020 was ook voor veel afstudeerders een ongeluksdag: op die dag werd vanwege de coranapandemie halsoverkop besloten dat de laboratoria van de TU/e met onmiddellijke ingang gesloten zouden worden voor alle onderzoek, behalve het meest noodzakelijke. In ieder geval voor de daaropvolgende twee weken waren de labs dus ook voor studenten die daar hun afstudeeronderzoek uitvoerden verboden terrein.
Die twee weken werden uiteindelijk drie maanden. Hoewel het overige onderzoek sinds 6 mei weer werd opgestart - met allerlei mitsen en maren en in twee shifts per dag - moesten de studenten nog even geduld betrachten voordat ze eindelijk de afsluitende fase van hun studie mochten hervatten.
Cursor sprak met enkele studenten over afstuderen tijdens de lockdown, terugkeren in het lab en de mogelijke gevolgen voor hun toekomst.
“De ochtendshift is heftig; ik ben best een nachtuiltje”
Yvette van Beek had net haar midterm-beoordeling achter de rug toen de universiteit op slot ging, vertelt ze. “Ik had dus net feedback ontvangen en stond op het punt om verder te gaan aan mijn onderzoek en dingen te verbeteren en uit te breiden.” Ze heeft er bewust niet voor gekozen om haar scriptie aan te vullen met het maken van een model, legt Yvette uit. “Dat had in principe gekund en dan was ik volgens planning in mei klaar geweest. Maar ik wilde mezelf ontwikkelen door middel van de experimenten in het lab.”
Ze heeft haar tijd wel nuttig besteed, benadrukt de studente: “Achteraf had ik zelfs nog wel extra vakken kunnen volgen, als ik had beseft hoe lang die lockdown zou gaan duren. Nu heb ik aanvullend literatuuronderzoek gedaan om de theorie van de elektrochemie beter te kunnen begrijpen.”
Yvette studeert af in de groep Membrane Materials & Processes, waar ze kijkt naar poreuze elektrodes voor zogeheten redox flow batteries, die worden ontwikkeld voor tijdelijke opslag van met name wind- en zonne-energie. “Ik onderzoek zowel metalen elektroden als elektroden gebaseerd op grafiet.”
De scheikundestudente staat nu weer dagelijks in het lab; tijdens de ochtendshift van 07.00 tot 13.00 uur. “Dat is wel heftig, want ik ben eigenlijk best een nachtuiltje. Maar het werkt heel goed, want zo ben ik verplicht vroeg op en heb ik de hele middag nog om de data uit de experimenten te verwerken.” Ze is blij om niet meer aldoor thuis te hoeven werken, zegt ze. “Gelukkig heb ik hier nu weer mensen om me heen, zoals mijn begeleider, met wie ik over mijn werk kan praten. Dat motiveert me toch meer dan thuis achter mijn computer zitten.”
Hier kan ik weer met mensen over mijn afstudeerwerk praten; dat motiveert meer dan thuis achter de computer zitten
De coronamaatregelen zijn goed zichtbaar op het lab in gebouw Helix, vertelt ze: “Overal staan pompjes met desinfecterende handgel, er hangen briefjes op de deuren met hoeveel mensen er tegelijk binnen mogen zijn en op de vloeren zijn belijningen aangebracht om makkelijker de juiste afstand te kunnen bewaren. Op kantoor zijn er douchgordijntjes opgehangen tussen de bureaus zodat er daar ook veilig meerdere promovendi kunnen zitten. Het is wel goed geregeld allemaal, vind ik.”
Yvette heeft in augustus alsnog haar eindpresentatie gepland. Ze is dan echter nog niet klaar met haar opleiding: in september zal ze met haar verplichte stage beginnen. “Het was nog spannend of dat ging lukken, want veel bedrijven willen nu nog geen garantie bieden dat ze een stagiair kunnen ontvangen. Bedrijfsstages duren bij onze opleiding meestal vier tot zes maanden, wat betekent dat het lastig wordt om voor eind januari af te studeren. Alleen als dat lukt, krijg ik drie maanden collegegeld terug als compensatie voor de vertraging door de coronacrisis.” Die regeling vindt ze niet zo logisch. “Er zijn straks veel studenten die steun mislopen, terwijl ze wel degelijk uitloop hebben vanwege de coronacrisis.”
“Ik heb nu alle ruimte om met het ziekenhuisbed te rijden”
Lex van Dommelen studeert af in de groep Control Systems Technology (faculteit Werktuigbouwkunde) en werkt aan een robotplatform bedoeld om ziekenhuisbedden te verplaatsen. “De insteek is dat het zorgpersoneel de bedden niet meer zelf hoeft te duwen”, vertelt hij. “In eerste instantie zou een controller gebruikt kunnen worden, maar op termijn moet het verplaatsen volledig autonoom gaan.” Dat betekent dat het platform rekening moet houden met mensen en objecten op zijn pad door de ziekenhuisgangen.
Dat is een flinke uitdaging, geeft Lex toe. “Mijn afstudeerwerk is daar een klein onderdeel van. Het platform heeft acht wieltjes en zodra je daar een zwaar bed aan koppelt, hebben die de neiging om te gaan slippen. Om dat te voorkomen, werk ik aan een soort ABS-systeem, zoals in auto’s. Zonder dat de robot op voorhand weet hoe zwaar het bed is, zou hij daardoor niet meer moeten slippen. En ik hoop dat het lukt om de robot ook te laten inschatten hoe hard hij kan rijden zonder dat hij een te lange remweg krijgt.”
Lex was precies begonnen aan de tweede fase van zijn project toen de labs dicht gingen. “Mijn onderzoeksvoorstel was net goedgekeurd”, vertelt hij. Toen hij niet meer in het roboticalab mocht komen op de begane grond van Gemini-Noord, met onder meer het voetbalveld van Tech United, heeft hij eerst thuis modellen gemaakt van zijn systeem. “Daarna heb ik bedacht hoe ik die modellen kon valideren, maar daarna ben ik een paar weken wat minder productief geweest. Dat valideren ben ik op dit moment aan het doen.”
Het is lekker rustig in het roboticalab, vertelt de afstudeerder. “In plaats van met zo’n twintig mensen zijn we nu meestal met ons drieën, onder wie gelukkig de promovendus die mij begeleidt. De rest kan thuis verder. Dat betekent dat ik alle ruimte heb voor de tests; dat is wel ideaal, want we gebruiken daar ook een echt ziekenhuisbed voor. Dat zal ik binnenkort weer uit de opslag halen.”
We hebben netjes gevraagd of we de looproute mochten afsnijden naar het toilet en koffiezetapparaat
Ondanks de leegte worden de coronamaatregelen serieus genomen. “In het begin werd er ook streng gehandhaafd op de looproutes, maar vanaf het voetbalveld moet je één meter tegen de looproute in om bij de toiletten en het koffiezetapparaat te komen. Omdat we met zo weinig zijn, vonden we het onzinnig om helemaal om te lopen. Maar we hebben netjes gevraagd of we daar toch langs mochten. Dat is gelukkig goedgekeurd.”
Eind september hoopt Lex, die vanuit de HTS is ingestroomd in de master Systems and Control, klaar te zijn. Daarom maakt hij nu wat langere dagen om de verloren tijd in te halen. Dat kan prima, omdat er in vrijwel lege lab niet met shifts gewerkt hoeft te worden. Op misschien een weekje vakantie na, gaat hij ook de hele zomer door. “Ik ben al lang genoeg bezig met mijn master, dus ik hoop dat ik nu geen vertraging meer oploop.”
“Ik kan niet even bij het kantoor van mijn begeleider aankloppen”
Maarten Peters is eind januari begonnen aan zijn afstudeerproject in de groep Fysica van Nanostructuren (FNA). Dat begon met een week inlezen en daarna een praktische training in het lab in gebouw Cascade, vertelt hij. “Precies op het moment dat ik aan mijn experiment zou beginnen, moesten we het lab weer uit. Toen ben ik thuis simulaties gaan draaien van een model waar een promovendus in de groep al mee bezig was. Daar kon ik gelukkig snel mee aan de slag.” De uitkomsten van Maartens computerwerk lijken nuttig te zijn voor zijn experimentele werk in het lab, vertelt hij. “Op basis van de simulaties wil ik nog wat dingen proberen die ik wellicht anders niet had gedaan.”
Maarten houdt zich voor zijn afstuderen bezig met een methode om met laserpulsen informatie vast te leggen in magnetische materialen. “Mijn begeleider, promovendus Youri van Hees, heeft aangetoond dat een extra laagje materiaal helpt om met deze methode op een deterministische manier data te kunnen schrijven. Het plan is dat ik ga uitzoeken hoe dat nu precies werkt.” Hoewel zijn simulaties nog niet helemaal af zijn, is de afstudeerder toch zodra dat mocht het lab weer ingedoken. “We zijn eerst twee weken bezig geweest de opstelling weer werkend te krijgen; deze week ben ik met metingen begonnen.”
Er mogen maximaal vijf mensen tegelijk in het lab zijn, mits ze niet aan dezelfde opstelling werken
Hoewel ook in het lab van FNA in principe met shifts wordt gewerkt, is het nu zo rustig in het lab dat Maarten de meeste dagen na de ochtendshift gewoon kan doorwerken. “Er mogen maximaal vijf mensen tegelijk in het lab zijn, mits ze niet aan dezelfde opstelling werken. Omdat alleen Youri en ik nu met deze opstelling bezig zijn, geeft dat mij de gelegenheid om hele dagen te werken als Youri niet in het lab hoeft te zijn.” Echt samen werken mag dus niet, maar zijn begeleider kan wel even meekijken als dat nodig is - daar is genoeg ruimte voor rond de optische tafel. Dat moet alleen wel gepland worden. “Iedereen die niet in het lab hoeft te zijn, werkt nog thuis, dus ik kan niet even aankloppen bij Youri’s kantoor om te vragen of hij even komt kijken. Maar gelukkig is hij verder goed bereikbaar.”
Al met al is het rustig in en rond de laboratoria in Cascade, zegt Maarten. “Er is nog één experimentele afstudeerder in de groep en er zijn er drie die theoretisch werk doen vanuit thuis.” Gezellig samen koffie drinken en lunchen is er dus helaas niet bij. “We hebben dat wel via Microsoft Teams geprobeerd, maar dat is toch niet hetzelfde.” Vertraging denkt hij niet te hebben opgelopen door de coronacrisis. “Het lijkt erop dat mijn simulatiewerk onderdeel van mijn thesis kan worden. En ik heb nog tot eind dit jaar tijd voor de experimenten.”
Discussie