“Mijn belangrijkste doel is om de printer aan zoveel mogelijk mensen te laten zien, om de ontwikkeling te versnellen en hem nog beter te maken. Ik ben inderdaad in gesprek met het Parktheater over een podium voor mijn 3D-printer, maar het grotere doel van die stap is om mensen enthousiast te maken.”

Het bijzondere is dat Horáček als eerstejaars nog maar net aan zijn studie is begonnen. Er zijn veel projecten die net zo goed of zelfs nog spannender zijn dan het zijne, maar dat de jonge techneut er al aan werkte vóór hij op de TU/e begon, maakt het des te opmerkelijker.

Vier printkoppen

Horáček gaf zijn machine een naam: Sculptura T1. Bijzonder is dat deze kan wisselen van toolhead. De T in de naam staat dan ook voor Toolchanger en de 1 verwijst naar de eerste versie. “De machine kan vier verschillende soorten gereedschapskoppen gebruiken. De eerste is een 3D-printer om met filament een voorwerp te printen. Met de tweede kun je lasersnijden en graveren in houten platen.” Veiligheid verliest de student daarbij niet uit het oog, hij zal nog aan alle zijden oranje plexiglazen panelen aanbrengen om risico op oogbeschadigingen uit te sluiten bij gebruik van de laser. 

“Met de derde printkop kun je penplotten, dat wil zeggen: lijnen tekenen op driedimensionale voorwerpen”, gaat de student door. Hij pakt als voorbeeld een Billie-beker waarop een QR-code gepenplot is. De laatste toepassing die hij in gedachten heeft, is een roterend mes dat kan knippen in foam of stickers; materialen die licht ontvlambaar zijn tijdens lasersnijden. “Deze gereedschapskoppen kunnen vervolgens worden geconfigureerd naar wens van de gebruiker. Het zouden ook bijvoorbeeld vier 3D-printerkoppen kunnen zijn, waarmee multi-kleur- en multi-materiaalprinten mogelijk wordt.”

“Het bijzondere van mijn printer is dat de verschillende printkoppen met een simpele klik een connectie tot de drager krijgen. [Zie bovenstaande foto] Daardoor is slechts één set elektriciteitskabels nodig. Er zijn per kop niet minder dan veertien kabels nodig; het zou een kluwen worden wanneer dat maal vier moet.” Die verbinding is in feite de crux van zijn printer van de toekomst. Zolang ontwerpers die connectie gebruiken, zijn er nog veel meer verschillende toolheads mogelijk. 

Tool for innovation

De printer is nog niet helemaal af, maar zodra Horáček hem voltooid heeft, zal de machine een heleboel studenten en ontwerpers blij maken. “Voor klanten die verschillende apparaten nodig hebben om hun product te bouwen, is een Sculptura goedkoper dan een hele werkplaats. Hij neemt bovendien minder ruimte in.” Zo’n gepersonaliseerde machine is vooral geschikt voor start-ups, denkt hij. Het mogelijke volgende type, de Sculptura T2, zal misschien grotere afmetingen krijgen, zodat ook grotere voorwerpen kunnen worden gemaakt.

Maar zover is het nog niet. Horáček moet nog bedenken welke stappen hij waar kan maken. De student is benieuwd of een Honors Academy-project mogelijkheden kan bieden, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen: hij zit nog maar in het eerste kwartiel van zijn eerste studiejaar aan de TU/e. Hij heeft zelfs nog geen kans gezien zijn docenten bij Mechanical Engineering over Sculptura 1 te vertellen.

Toch zou de jonge innovator liever vandaag dan morgen een studententeam oprichten: “Als er studenten zijn die mee willen doen aan dit avontuur, kunnen ze mij mailen. Ik verwacht dat mijn kennis vanuit mechanical engineering binnenkort wel hulp van studenten computer science kan gebruiken.” Voor de duidelijkheid voegt hij eraan toe: “Het project gaat in elk geval door.”