Wie zou er niet eeuwig student willen zijn? Liggend in het gras, hangend op een luie stoel of languit op een zachte zitbank je roes overwinnen. De sfeer op het Tema-veld? Die was erg chill. Geen gedrang bij het uitreiken van de blauwe ontbijtdozen, geen opgewonden geschreeuw of hysterische taferelen. Op heerlijk lome klanken die de DJ van Zeroos Heroes de lucht in slingerde, konden de studenten prima mijmeren over de nacht die vooraf ging.

Aan de rand van het immens grote groene ‘bed’ stonden twaalf mensen van partyservice De Hurk stevig te bakken en braden. “Vijfduizend broodjes kroket, vijfduizend broodjes roerei, meneer”, laat een medewerkster weten. “En binnen twee uur is alles weg, hé.”

Verspreid over het terrein is er opnieuw veel aandacht voor sport. Diverse studentenverenigingen proberen de nieuwkomers aan zich te binden, maar een aanzienlijk deel van de feestnummers laat zich niet strikken voor boogschieten, hockey, volleyballen of welke aard van inspanning dan ook. Liever kijken ze, onderuit liggend, naar de wervelende bewegingen van Capoeira. De schijnvechters van deze Braziliaanse sport lijken van rubber, zoals de sponsachtige studentenhoofdjes die dwars door alles heen slapen.

Het toonbeeld van uitputting is een lid van introductiegroep 13 van Industrial Design. Zijn maatjes hebben hem voorzien van allerlei attributen. Onwetend slaapt hij verder in vredige stilte. Zelfs de ‘ploegleiders’ die her en der rondbanjeren met een ijzingwekkend gillende megafoon krijgen dit heerschap niet wakker. “Wees gerust, als vanmiddag de Cantus start staat hij er weer. Beginnen we weer helemaal van voren”, lachen de toekomstige ID’ers om hem heen.