De vermoeidheid lijkt maandagochtend bij teamlid Jeroen Eggermont (net afgestudeerd aan de TU/e) ver te zoeken. Enthousiast verhaalt hij over de challenge waarop hij en zeven anderen zich de voorbije maanden intensief voorbereidden. Toch zal hij de foto’s nodig hebben om echt goed herinneringen te kunnen ophalen, denkt hij: “Het is net alsof we maar heel even zijn weggeweest, maar we hebben zó ontzettend veel meegemaakt; ik moet het echt nog even laten bezinken”.

Wat hem wél nadrukkelijk is bijgebleven: “In Afrika is niks normaal. Alles gebeurt met een omweg, heel inefficiënt of op een heel grappige manier. Maar alles kan geregeld worden en je wordt overal op je wenken bediend”.

Eén van de hoogtepunten vond Eggermont de tocht door het Marokkaanse Atlas-gebergte, waar het achttal een nacht doorbracht met een ander rallyteam. “Hun Kever had geen remmen meer, terwijl het pad het eerstkomende stuk alleen maar steil naar beneden ging. Eén van ons is meteen uit de wagen gesprongen om hen te helpen met repareren. Toen het donker werd, hebben we samen een plek gezocht om te kamperen. Van een local mochten we, in ruil voor een pak koekjes, een heel stuk van zijn zelfgebouwde omheining meenemen voor ons kampvuur. Uiteindelijk hebben we in de middle of nowhere zó’n gezellige avond gehad.”

De route door het vooraf al als gevaarlijk aangemerkte Mauritanië viel Eggermont en zijn collega’s “een beetje tegen. We werden bij de grens opgewacht door een legerkonvooi dat ons door het hele land heeft begeleid. Ergens begrijp je het wel; de regering wil niet dat er iets misgaat en neemt het zekere voor het onzekere. Zelfs als je even van de camping af wilde, gingen er soldaten mee. Je voelt je een beetje de rijke blanke, voelt je boven de rest staan, terwijl je daar eigenlijk geen zin in hebt”.

Technisch waren er ook wel wat tegenvallers. “We hebben vaak aan de kant van de weg gestaan”, erkent Eggermont. Het team kreeg onder meer te kampen met problemen met de elektronica door alle stof, een kapotte benzinepomp, schokbreker en distributieriem, een lekke radiator en defecte accu’s.

Toch haalden alle vier opgeknapte barrels van het team de eindstreep in Dakar: “De laatste dagen hebben we ze wel een paar keer moeten aanduwen”. Vanuit Senegal reisden de rallygangers door naar Banjul in Gambia, waar de auto’s op een veiling zijn verkocht voor het goede doel.
De vier Eindhovense auto’s leverden opgeteld 210.000 dalasi op: ruim 5.200 euro. Samen met de 2.700 euro die het team in de aanloop naar de rally -met onder meer een benefietavond in het Gaslab- al binnen wist te halen, kwam het bedrag voor het goede doel op bijna achtduizend euro. Het team koos voor de Foundation Adult Education the Gambia, die de opbrengst besteedt aan apparatuur voor computeronderwijs voor volwassenen. 

Eggermont blikt terug op een reis met “veel leerpuntjes, je neemt veel mee naar de toekomst. Vooral in het begin was het soms moeilijk om bij onenigheid knopen door te haken. Stonden we een kwartier te discussiëren zonder een stap verder te komen, terwijl we nog de nodige kilometers moesten vreten. Later ging dat wel gestructureerder. Uitgangspunt bleef wel: als iemand zich ergens écht niet goed bij voelt, doen we het niet. Maar ook: adapt and commit als er een keer een beslissing wordt genomen die niet helemaal in je voordeel is. De gemoederen zijn wel eens even wat opgelopen, maar iedereen wist ook: we moeten samen dóór. Achteraf kun je er al snel weer om lachen.”