Zij was een graag geziene medewerkster die altijd klaar stond voor haar collega’s en zelfs tijdens haar ziekte met een positieve kijk in het leven stond.

Joka was iemand die altijd werkte vanuit een sterk verantwoordelijkheidsgevoel. Haar werk was altijd bij en van een goede kwaliteit. Dat verwachtte ze ook van anderen. Ze was iemand van weinig woorden, maar als iets niet liep zoals het hoorde had ze daar last van. Dan uitte ze dat ook en deed ze er alles aan om een en ander te verbeteren.

Joka was officieel aangesteld bij DFEZ en werd gedetacheerd bij IMS. Haar hart lag echt bij IMS en daar heeft ze haar hele carrière voor gewerkt. De mensen van IMS waren haar collega’s, maar tegelijk ook haar klanten waarvoor ze altijd klaar stond.

De laatste jaren maakte ze deel uit van het team ‘Administratie diensten’. Daar liet ze zien ook een echte teamplayer te zijn. Haar positieve instelling had invloed op het team. Ook in tijden dat het wel eens te druk was, klaagde Joka niet. Ze meldde het wel en sprak haar zorgen uit. Maar zei er dan direct achteraan: ‘het is nu even niet anders, even doorzetten en dan komt het goed’. Ze was altijd heel nuchter en straalde uit in control te zijn.

Ook toen Joka wist dat zij niet meer beter zou worden, bleef ze werken zo lang het kon. Ze was graag op de TU/e.  En ook toen werken er niet meer in zat, zocht ze regelmatig haar collega’s en leidinggevende op en bleef ze betrokken. Haar leven bestond niet alleen uit haar ziekte. Ze nam het zoals het kwam. Zo stond ze in het leven en zo keek ze ook naar het einde daarvan.

Wij gaan haar enorm missen!

Wij wensen haar man GeertJaap en haar dochter Rozan veel sterkte met dit grote verlies.

Collega’s DFEZ en IMS