door

UR | Vastgoedstrategie

13/04/2018

De universiteitsraad keurde in de vergadering van 12 maart de Vastgoedstrategie Campus 2030 goed. Maar wat is dat nu precies? Want tegenwoordig komt er aanzienlijk meer bij kijken dan simpelweg een plannetje maken voor een groter gebouw en dat dan uitvoeren.

Het zal niemand ontgaan zijn dat er op onze campus voortdurend ge- en verbouwd wordt. Dat is overigens al zo vanaf het begin. Reeds in 1958, bij de eerste diesviering, deelde de toenmalige rector Henk Dorgelo zijn toehoorders mee dat het Paviljoen, dat net iets daarvoor in gebruik was genomen, vergroot moest worden vanwege de grote aantallen aanmeldingen. Zestig jaar later is er niet veel veranderd. Ondanks alle zorgvuldig uitgedachte plannen zijn er nog steeds knelpunten in onze huisvesting.

Maar met alleen de constatering ‘er is te weinig ruimte’ kom je er niet. Het is geen kwestie van groot, groter, grootst bouwen. De TU/e wil tegenwoordig graag ‘groots’ bouwen, maar ook daar zitten haken en ogen aan. Er moet in de planning rekening worden gehouden met (on)zekere factoren, zoals met de veranderende samenstelling van de populatie en nieuwe demografische ontwikkelingen, én met een veranderende kijk op lesgeven, én met een gewijzigd takenpakket voor de ondersteunende diensten, én met de turbulente koers van de maatschappij in het algemeen. Zestig jaar geleden was klassikaal onderwijs de norm, van genderneutrale toiletten had nog nooit iemand gehoord, en koffie en broodjes kwamen niet van Starbucks en Subway. Laat staan dat er iemand rondliep die liever kebab at dan een broodje kaas.

En dan is er nog het geld. Stenen geven geen les. Stenen leveren niets op. Dus is er een budget afgesproken, de zogenaamde Baseline, waaraan opeenvolgende Colleges van Bestuur en directeuren van de Dienst Huisvesting zich dienen te houden. Met de start van de plannen voor 2020, waarin is besloten tot een groene campus, is een bijna complete ommekeer ingezet. Dat geldt ook voor het onderwijs. Van klassikaal naar hands-on en ‘blended’, van lesfabriek tot kleinschalige leeromgeving waar je ook ná de ‘les’ wil verblijven.

Dit alles vergt meer dan een plannetje maken voor een groter gebouw en dat uitvoeren. Dit vergt visie en strategie. De visie en strategie voor 2030 - en verder - zijn nu samengevat in dit rapport. Of de campus ooit ‘af' is? Dat zal wel niet, want wie weet wat er nog allemaal moet gebeuren wil de TU/e fier haar honderdjarig bestaan kunnen vieren met tevreden studenten en personeel, in een echte community en een plaats hoog in de diverse rankings.

Jannelies Smit is lid van de personeelsfractie PUR

Foto | iStock

Deel dit artikel