‘Tijdens de twee decennia waarin ter Heege de voorzittershamer in Eindhoven hanteerde veranderde de Hogeschool in Universiteit, ontstonden contacten met het bedrijfsleven en bouwde de TU/e een aanzienlijk eigen vermogen op’, zo staat in De kleine TU/e encyclopedie 1956-2006. In zijn periode van voorzitterschap maakte Ter Heege zeven rectoren mee.

Peter van Dam, die als woordvoerder voor hem werkte, herinnert zich een degelijke, liberale bestuurder. “Hij gaf mensen veel ruimte maar lette goed op de kleintjes. Er werd geen geld aan overbodige luxe uitgegeven. Hij zat er bovenop. Wanneer ik in een week twee mailings de deur uit deed, kwam hij vragen waarom dat niet in één had gekund.”

Ter Heege, geboren in 1929, was landelijk en regionaal een invloedrijk man. Vanwege de ervaring die hij eerder opdeed met het overnemen van het handelsbedrijf van zijn vader in de Twentse textielindustrie, sprak hij dezelfde taal als Brabantse ondernemers. Van Dam: “Tijdens het bewind van Ter Heege was de THE de eerste universiteit in Nederland die een transferpunt startte voor het bedrijfsleven.”

Begin jaren negentig leidde Ter Heege de grote bezuinigingsoperatie ‘Inkrimpen en versterken’. “Hij probeerde deze niet alleen als bezuiniging neer te zetten, maar tegelijkertijd de performance van de universiteit te versterken”, memoreert Van Dam. “Een dieptepunt vormde de zogenaamde Buck-affaire in 1990 die Ter Heege nog bijna de kop kostte. Wapenfeit van Ter Heege was dat hij erin slaagde de rekening voor de renovatie van het Auditorium (na de brand in 1994) betaald te krijgen door het ministerie.”

Na zijn pensionering bleef Ter Heege zeer betrokken bij de TU/e. Nadat een heupoperatie hem mobieler maakte, kwam hij graag nog langs. Zo ontbrak hij niet op de laatste Dies. Voormalig woordvoerder Van Dam illustreert  Ter Heeges betrokkenheid als volgt .“Tot op het laatst belde hij TU/e-medewerkers op wanneer hij een taalfout zag of hem anderszins iets opviel. Ikzelf werd door hem per telefoon vermanend toegesproken toen ik het woord techneut had gebruikt. Dat was in zijn ogen een scheldwoord.”