Dat het kunstwerk dat Killaars in 1968 voor de TU/e maakte, een hand voorstelt met daarin 'grillig groeisel' dat die hand van de vijverbodem heeft opgeraapt, zal maar bij weinigen bekend zijn. Gerard Verhoogt, kunstconservator van de TU/e, is van mening dat veel beelden op de TU/e-campus een onopgemerkt onderdeel van de omgeving zijn geworden. Verhoogt: "Ze dreigen een soort behang op de achtergrond te worden, dat niet meer gezien wordt door de studenten, medewerkers en bezoekers."   

In het kader van de aanstaande Dag van de Kunst op 6 juni besloot de Kunstcommissie daarom om dit gegeven als onderwerp van die dag te kiezen. De dag kreeg als thema 'Verhullen en onthullen'. Vier studenten Bouwkunde gaan aan de slag met even zoveel beelden.

Het idee van Arlen van Rens voor het beeld van Killaars springt zeker in het oog. Vandaag startte zij, gehuld in een wetsuit, met het plaatsen van tientallen 'handjes' rondom het kunstwerk. Het project kwam op haar pad vanuit een keuzevak bij Bouwkunde. Volgens Arlen, bezig met de master Architectuur, hebben 20 à 25 studenten een voorstel ingediend. "Ik ben vereerd dat mijn idee is uitgekozen. Ik leer er ontzettend veel van, zeker nu ik ook verantwoordelijk ben voor de organisatie en uitvoering van het project."

De 'handjes' produceerde ze door studenten hun handen in alginaat (een polymeer vervaardigd uit zeewier -red.) te laten drukken. "Na een kwartier verhardt dat en vormt het een mal waarin je gips kunt gieten. Ik steek er dan ook direct een ijzeren staaf in, die onder wordt bevestigd in een stoeptegel waar een gat in is geboord." Arlen noemt zichzelf niet direct een kunstenaar, maar wel iemand waar creativiteit in zit. "Zo had ik ooit een eigen kleine kledinglijn en ik schilder zo nu dan." Ze streeft naar het plaatsen van honderd handjes, maar of ze dat gaat halen weet ze nog niet. "Er zit toch meer werk in dan ik dacht." Natuurlijk staat haar eigen hand er straks ook bij. 

Dave Al mag zijn idee ook uitvoeren. Hij gaat één van de vier vloerreliëfs van Ad Dekkers, gelegen naast Vertigo, onder water zetten. Rond het werk 'Rising Africa' van Wessel Couzijn, dat onlangs bij de vijver een plaats heeft gekregen, komt een heel woud aan spiegeltjes, bedacht door Rob Kouwenhoven.

Ilse Kampers had het ambitieuze idee om rond het beeld 'Vliegende Amazone' van Arthur Spronken, dat tussen het Hoofdgebouw en het Auditorium staat, een enorme zoötroop te plaatsen. Een zoötroop is een cilinder met kijkgleufjes erin. Als de cilinder ronddraait kun je door de gleufjes plaatjes die aan de binnenkant zijn aangebracht, zien rondgaan, waardoor het lijkt dat ze bewegen. De studente wil met dit apparaat de transformatie van een gewoon paard tot het 'paard' van Spronken zichtbaar maken. Want dat is hetgeen wat zijn kunstwerk in sterk abstracte vorm uitbeeldt. De grote versie van een zoötroop was helaas te kostbaar, waardoor gekozen is voor een kleiner exemplaar voor het kunstwerk.

Ook twee studenten van Industrial Design leveren een bijdrage. Zo zal Jeanette Koenis een enorme krijttekening schetsen op de stoep tussen het Hoofdgebouw en MetaForum. Volgens Verhoogt wordt het een detail van een groter geheel, waardoor de tekening vervreemdend werkt. Camila Mosso Burón gaat aan de slag met de schuifdeuren van MetaForum. Met folie dat zij op de deuren plakt en het over elkaar schuiven van de deuren gaat zij bijzondere effecten creëren.