Het honderdzeventig kilo wegende Hall Object is, na jaren dienst te hebben gedaan in het VARA-gebouw in Hilversum, onlangs terug naar de TU/e gekomen. De fameuze kunstenaar Job Smeets kreeg in 2001 de opdracht van de VARA en NPS om een kunstwerk te maken dat de hal van hun nieuwe gebouw moest opfleuren. Smeets bedacht dat de kale hal een bewoner nodig had die reageert op mensen, zelfstandig rondscharrelt en ook nog wisselende gemoedstoestanden heeft. Met dit idee klopte de kunstenaar in 2002 aan bij de TU/e-faculteit Werktuigbouwkunde.

Het werd een ontwerpopdracht waarop in totaal zo’n vijftig derdejaars studenten zich mochten uitleven. Enkele jaren later kreeg het resultaat zijn plek in het VARA-gebouw, maar daar was nu geen ruimte meer na een ingrijpende renovatie, vertelt René van de Molengraft, universitair hoofddocent Control Systems Technology.

Hall Object ligt nu tijdelijk opgeslagen in een van de labs in Gemini; waar het uiteindelijk terechtkomt, is nog niet bekend. “Daar hebben we nog geen beslissing over genomen. Het moet vooral ook veilig kunnen bewegen.” Studenten mogen het kunstwerk nieuw leven gaan inblazen. Van de Molengraft: “Ik denk aan een serie van studentenprojecten, zoals een bacheloreindproject, stages of aan studieonderdelen waarbij ze zelfstandig werk moeten uitvoeren.”

Die studenten staat dan nog een behoorlijke uitdaging te wachten. "Het object moet vierentwintig uur per dag kunnen aanstaan zonder dat er menselijke actie nodig is. De machine is ontzettend degelijk gebouwd en het scheelt dat de studenten die er destijds aan hebben gewerkt, het uitstekend hebben gedocumenteerd. Maar het rekenhart heeft echt een upgrade nodig." In het hart zit een computer met elektronica die signalen geeft die het Hall Object laten bewegen en reageren.

Daarbij moet aan het ‘karakter’ van het konijn weinig veranderen, stelt Van de Molengraft. Zo zal het soms voorzichtig toenadering zoeken tot mensen, maar zich daar een andere keer van verwijderen, afhankelijk van zijn ‘gemoedstoestand’. Ook kennis over de omgeving is nodig.

Waar aan de robot binnenin dus nog flink moet worden gesleuteld, met name aan de software, valt dat met de ‘kunstzinnige buitenkant’ wel mee. “Hooguit wat restauratiewerk”, meent Van de Molengraft. Hij verwacht dat het zeker een jaar duurt voordat het kunstwerk weer actief is.