Dag zeven van de bezetting van het Bungehuis is begonnen. Sinds vrijdagochtend vijf uur houdt een groep van zo’n honderd mensen het gebouw van de Universiteit van Amsterdam bezet. De studenten, en een enkele docent, eisen een democratischer bestuur en meer inspraak van de academische gemeenschap.

Het bestuur wil daar niet over praten tot de actievoerders hun bezetting opgeven en heeft een kort geding aangespannen om de studenten het pand uit te krijgen. Vanmiddag staan beide partijen voor de rechter. De eis van de UvA: een dwangsom van een ton per dag, per actievoerder.

Voorlopig wijken de bezetters niet. De deuren van het Bungehuis zijn ook op donderdagochtend nog gebarricadeerd, maar wie zich meldt bij een raam aan de zijkant van het gebouw krijgt een ladder aangereikt om naar binnen te klauteren. Om half tien steekt het hoofd van een vijftiger door het raam: “Kan iemand mijn tas even aanpakken? Ik ben niet zo lenig.”

De meeste bezetters hebben de afgelopen nachten geslapen in de bibliotheek, “want daar is de vloer het zachtst”. Ze slapen op opblaasmatjes, matrassen of kartonnen dozen. Vrijdagochtend zaten er een stuk of tien bezetters in het Bungehuis, hun aantal is inmiddels flink gegroeid. Tussen de stellingen met boeken wordt net iemand wakker. 

Het is tijd voor de general assembly: de vergadering. Pers moet even op de deur kloppen maar is dan ook welkom. Vanmiddag om half vier dient het kort geding dat de UvA heeft aangespannen tegen de actievoerders en er moeten plannen worden gemaakt: om zeven uur is er een persconferentie gepland, om zes uur een demonstratie. Om acht uur wil UvA-professor Ewald Engelen een lezing geven. De bezetters moeten het allemaal in goede banen leiden.

Er moeten bovendien statements komen voor de persconferentie, en wie gaan er eigenlijk vragen beantwoorden van de pers? Moeten er misschien meer ramen open vanavond? De Telegraaf is er sowieso bij vanavond, net als persbureau ANP. 

Wat de bezetters gaan doen als de rechter vanmiddag in hun nadeel beslist, is nog niet duidelijk. Een natuurkundestudent blijft in ieder geval tot het bittere eind.“Laat ze die honderdduizend euro per dag maar komen halen. Toen ik hier aan begon wist ik wat de consequenties zouden kunnen zijn.” Cynisch is hij niet. “Ik heb echt gedacht dat ik de enige was die zich zorgen maakt. Maar we hebben zo veel steun gekregen de afgelopen dagen. Als deze actie straks voorbij is, en er zijn nieuwe acties nodig, dan komen we met veel meer mensen opdagen.”