Met een verslagen kop ging ik maar boterhammen smeren. Op het moment dat de boterhamworst het brood raakte, wist ik het: alle formules zouden op de plakjes worst geschreven worden. Vol zelfvertrouwen pakte ik razendsnel het desbetreffende boek en begon ik de plakjes worst vol te kladderen. Na acht sneetjes stonden de moeilijkste formules op de worst en ging ik een poging wagen.

In de tentamenzaal plaatsgenomen brak het zweet mij uit. En dit nog voordat het tentamen was begonnen. Het gerucht ging rond dat de surveillanten goed getraind waren en op alles voorbereid. Fraude is immers is een hot topic tegenwoordig. Ik begon aan vraag één, pakte de eerste boterham en begon over te kalken. Halvewege keek ik om me heen om te zien of de kust nog veilig was. Tot mijn verbazing zaten de surveillanten rustig vooraan en haalde ik opgelucht adem.

Meteen verdween het bewijs in mijn slokdarm en ging ik verder met het uitwerken van de som. Tevreden ging ik naar vraag 2 en pakte ik de volgende boterham. Tot mijn schrik stonden hier de formules op die ik nodig had bij vraag 1. In de haast het bewijsmateriaal te vernietigen, had ik de verkeerde boterham opgegeten en was ik weer terug bij af.

Het is natuurlijk heel belangrijk dat er goed op fraude wordt gecontroleerd en dat hier serieus mee wordt omgegaan. Maar dat er beperkingen komen op de hoeveelheid boterhammen die je mag meenemen, gaat natuurlijk te ver. Studenten moeten ook nog wat kunnen drinken en eten tijdens tentamens zonder dat ze per direct beschuldigd worden van fraude. 

Deze open opinie is geschreven door Mark Fronen, masterstudent Scheikundige Technologie.