De auteurs krijgen de prijs, in de vorm van een beeldje, donderdag 28 mei aan de TU/e overhandigd. Eerste auteur Lilliana Abarca-Guerrero komt voor deze feestelijke gebeurtenis over van haar huidige werkplek in Costa Rica.

“Het feit dat Lilliana helemaal uit Costa Rica komt vliegen om de prijs op te halen, zegt wel iets over de waarde die we aan de Atlas Award hechten”, zegt Ger Maas. “Elsevier geeft ontzettend veel tijdschriften uit -zo’n 2.500, red.- en heeft speciaal een onafhankelijke adviesraad ingesteld met mensen van allerlei NGO’s om de artikelen te vinden die ook echt impact hebben op de samenleving, omdat ze gebruikt worden door bijvoorbeeld beleidsmakers.” Het bewuste artikel, ‘Solid waste management challenges for cities in developing countries’, is het product van de ervaringen die eerste auteur Abarca-Guerrero gedurende twintig jaar opdeed als consultant voor onder meer de Verenigde Naties en het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken om besturen van grote steden in ontwikkelingslanden te adviseren op het gebied van afvalmanagement. “Tijdens haar reizen heeft ze een zeldzame schat aan informatie opgedaan over het ontstaan van afvalbergen in ontwikkelingslanden op vier continenten”, vertelt Maas. “Zo'n zes jaar geleden is ze naar de TU/e gekomen en hebben we van die informatie een wetenschappelijke analyse gemaakt. Dat heeft geleid tot deze publicatie, die al vanaf het begin opvallend veel werd geciteerd en gedownload.”Het artikel helpt via een lijst met aanbevelingen beleidsmakers overal ter wereld om inzicht te krijgen in het afvalprobleem. Het geeft geen kant en klare oplossingen, legt Maas uit. “Het is ook zinloos om onze oplossingen naar ontwikkelingslanden te exporteren. Dat werkt eigenlijk nooit: je kunt wel vuilniswagens leveren, maar als er geen fatsoenlijke wegen zijn, hebben ze daar niets aan. Nog een voorbeeld: afvalscheiding gebeurt hier steeds meer aan de bron, maar in veel landen belandt alles op de grote hoop. In sommige landen kun je tegen betaling op vuilnisbelten zoeken naar waardevolle materialen; dat kan ook onderdeel zijn van de oplossing.”De toekenning van de prijs valt voor Maas vrijwel samen met zijn afscheid van de TU/e; hij werkte tussen 1990 en 1998 als voltijds- en sindsdien als deeltijdhoogleraar bij Bouwkunde. Tijdens zijn afscheidscollege op vrijdagmiddag zal hij schetsen hoe bouwers en ontwerpers steeds meer verantwoordelijkheid nemen voor het gebruik van het gebouw dat ze opleveren. Als voorbeeld noemt Maas het nieuwe onderkomen van de Hoge Raad in Den Haag, waarvoor het bouwconsortium (waaronder BAM, waar hij directeur strategie is) voor de komende dertig jaar het gebruik garandeert. “Dat is aantrekkelijk geworden doordat alles is gedigitaliseerd; elke lamp en iedere deur zit in de computer. Je kunt daardoor met een iPad door het gebouw lopen om de installaties te controleren, zonder dat je het systeemplafond hoeft te openen. Overal zijn meters ingebouwd die draadloos communiceren.”