Medewerkers van Studium Generale hadden de eer de drieëntwintig studenten en drie volwassen vrouwen te blinddoeken en in auto’s weg te brengen naar onbekende bestemmingen. Zelf zat ik met Raomi van Rozendaal (derdejaars Technische Bedrijfskunde) en Simon Verlaar (tweedejaars Technische Natuurkunde) in een draaiende en schuddende auto. Raomi woont in Tongelre, Simon in Woensel en ik kom uit Gestel; vol vertrouwen over kennis van de stadsdelen stapten we uit. Toch: “Wat is dit voor vreemde stille straat?” En: “Waar moeten we eigenlijk naar toe?” Níets was ons verteld -en mobiele telefoons lagen achter slot en grendel.

Wel hadden we een tasje gekregen. Daarin wat water en snoep, opdrachtvellen en een pen. “Zo oldschool dat het retro is”, had organisator David Ernst van SG gezegd. Met een rebus kwamen we er achter dat we ‘een man met een koffer in de stationshal’ moesten vinden. Binnen een uur! Geluk aan onze zijde; een hondenuitlater wees de richting van het station aan.

Een van onze opdrachten was elkaar zo goed mogelijk te leren kennen op gebied van huilen, muziek, ouders, speelgoed en nog veel meer andere zaken. En we moesten een liedje, dansje of toneeltje instuderen. Ook hadden we een onmogelijke samengestelde som op te lossen. De getallen daarvan waren antwoorden op vragen als: hoeveel alumni heeft de TU/e, hoeveel hits geeft Google op ‘eindje lopen’ en hoeveel afzonderlijke woorden kent het lied ‘Drank en drugs’?

Terwijl we zo snel mogelijk van de Nuenenseweg naar het centrum liepen, kreeg Raomi een goed idee. “We gaan naar het Cassandraplein, daar zijn vast mensen met smartphones.” En ja, de eerste twee hangjongeren die we aanspraken wilden ons best helpen. Maar konden het niet. Want op een mobieltje geeft Google niet aan hoeveel hits er zijn op trefwoord ‘eindje lopen’. Dan maar door, want haast hadden we!

In de stationshal waren inderdaad mannen met koffers. Welke moesten we hebben? Ah, die naast een groepje studenten met een legpuzzel. Wij ook zo’n puzzel. Die stuurde ons naar de Zwarte Doos –dachten we. Uiteindelijk vonden we op de campus een SG’er die ons ‘binnen’ verklaarde en naar het Gaslab stuurde voor de afterparty.

Daar bepaalden een interviewspel (hoe goed heb je elkaar leren kennen onderweg?), de opvoering van de liedjes (waarbij die meezinger van Nicky Meertens, Rokus Ottervanger en Tim Koenis hilarisch was) en de score op de belachelijke som, welk groepje won. Wij niet! Maar we hebben wel veel plezier gehad en het belangrijkste; we zijn heelhuids teruggekomen, net als de andere zeven groepjes. Wat mij betreft dropt SG ons nog een keer.