Door water met een bepaald eiwit erin opgelost, te mengen met water met daarin een polysaccharide, was het al mogelijk om waterdruppeltjes (met eiwit) in water (met polysaccharide) te krijgen. Maar die druppeltjes vloeiden uiteindelijk altijd samen.

In het onderzoek van de TU/e, NIZO food research en de Universiteit Utrecht brengt het toevoegen van een extra variant van die polysaccharide - elektrisch geladen polysaccharide - de oplossing. Dit polysaccharide zit graag tussen zijn niet-geladen soortgenoten, maar voelt zich elektrostatisch aangetrokken tot het eiwit.

Het resultaat is dat het geladen polysaccharide zich nestelt aan het oppervlak van de druppeltjes. De onderzoekers verwachten dat dit huidje van geladen polysaccharide de druppels weerhoudt van samenvloeien, waardoor de emulsie stabiel blijft.

Om het proces met de microscoop te kunnen volgen, maakten de onderzoekers het elektrisch geladen polysaccharide fluorescent. De waterdruppeltjes in het mengsel zijn daardoor op de foto’s omgeven met helder oplichtende ringen of te zien als oplichtende bollen.

Het onderzoek is de opstap naar nieuwe ultralight-producten die geen olie of vet bevatten, maar wel een smeerbare structuur hebben. Ook kunnen er medicijnen in ‘verpakt’ worden zonder dat er organische oplosmiddelen nodig zijn.

De betrokken auteurs aan de TU/e zijn postdoc Mark Vis en hoogleraar Remco Tuinier van de faculteit Scheikundige Technologie.

Klik hier voor het artikel in Physical Chemistry Chemical Physics.

Bron: Persteam TU/e