In mijn Brainport-utopie regelt de techniek alles. Immers, als wij 040’ers ons ding doen, bouwen we die shit zo. NXP’tje hier, Philipsje daar en ASML heeft weer een machine klaar. Zodra wij deze eeuw afdoende hebben nagedacht kunnen we daarna stoppen met nadenken. Geen chauffeurs meer, maar automatisch rijdende auto’s die communiceren. Geen doktersbezoeken meer, maar smartphone-apps die ons lichaam scannen voor enge ziektes. En geen piloten meer die stewardessen uitnodigen in hun ‘cockpit’, maar autonoom opererende vliegtuigen.

Is dit ook jouw Brainport? Ik mag het dan wel als een utopie framen, maar de voorbeelden van deze zelfstandig functionerende technologieën zijn realiteit of worden dat binnenkort. Daarom is dialoog over deze technologie hard nodig, zoals 2 oktober jl. op het Smart Mobility-congres. Niet alleen om laggards uit te lachen, maar omdat de mens het maar moeilijk kan accepteren dat onze technologische schepsels ons gaan outperformen. Technologie biedt gezelschap aan onze opa’s en oma’s, kan met data betere beslissingen maken dan wij, maar is toch niet beter dan wij?

Jullie weten: onze technologische schepsels zijn geen Frankensteins, maar enorm cool. Maar de gemiddelde mens overschat zijn eigen invloed en refereert dikwijls naar technologie als ‘gadgets’. Een enorme uitdaging zal de komende decennia vooral liggen in technologie-acceptatie, naast technologie-ontwikkeling. De multidisciplinaire ingenieur is hard nodig om onze schepsels te verantwoorden. Want met al die nieuwe ‘gadgets’, waarom heb ik dan vorig jaar nog mijn rijbewijs gehaald?