door

Hoe ben ik hier beland?

05/10/2020

Bijna iedereen heeft het wel eens meegemaakt: je zit thuis na een lange dag werken, word je rond half tien gebeld door een van je vrienden. 'Hey kerel, kom je lekker een drankje doen in de stad? Het is erg gezellig en Joost en Mark zijn er ook!' Waarop jij antwoordt: 'Pff, nee man, ik heb een erg lange dag gehad en heb niet zo’n zin'. Waarop je half-aangeschoten vriend je niet-begrijpend vraagt: 'Maar… wat ga je dan doen?'.

Deze vraag zet je aan het denken. Wat ga ik dan doen? Goeie vraag, nog niet over nagedacht. ‘Ik heb geen idee wat ik ga doen’, antwoord je eerlijk. ‘Ja, dan kun je toch net zo goed meekomen! Kom gezellig kerel, al is het maar voor even’. En vervolgens trek je, bij gebrek aan een goed excuus, je jas aan en sta je binnen een paar minuten op Stratum.

En dan is het opeens half vijf ‘s nachts, heb je een hele kroegentocht gelopen, twintig pils naar binnen gevouwen en sta je jezelf totaal verbijsterd af te vragen: hoe ben ik hier beland en wat is me in hemelsnaam overkomen? Herkenbaar, niet?

De ‘Hoe ben ik hier beland?’-vraag is er één die ook veel hoogopgeleide millennials met een zogenoemde ‘quarterlifecrisis’ zichzelf stellen na een paar jaar werken. Ik heb het hier dus over de doelgroep die net van de universiteit afkomt, wíj over een aantal jaar.

Die groep startende millennials zijn mensen die vaak op sleeptouw zijn genomen en van kroeg naar kroeg zijn gegaan totdat ze zich opeens realiseren waar ze zijn. Als ze vervolgens proberen uit te leggen waarom ze in bepaalde kroegen (lees: studie of werkgever) zijn beland, kunnen ze dat vaak niet uitleggen. En geloof me, er zijn er veel die te kampen hebben met zo’n quarterlifecrisis.

Ze dachten dat ze het wilden; de baan, opleiding, het levenspad dat ze gekozen hebben - maar ze realiseren zich dat ze eigenlijk helemaal niet op de juiste plek zitten. Ze wilden bijvoorbeeld graag Diergeneeskunde studeren, maar waren uitgeloot, dus gingen maar Technische Bedrijfskunde doen. ‘Daar is veel werk en goed geld mee te verdienen!’, zei je vader.

Op de universiteit sloot je je aan bij een mooi studententeam, niet per se omdat je het nu echt heel leuk vond, maar omdat dat natuurlijk ook heel goed op je CV staat. En na je afstuderen ging je hetzelfde traineeship doen als je vrienden, bij hetzelfde bedrijf in Amsterdam. ‘Zo’n leven wil ik ook wel!’, dacht je doen je je vrienden erover hoorde praten. En daar zit je dan als kersverse werknemer, met je mooie CV en traineeship, maar totaal niet op je plek. En je vraagt jezelf af: ‘Hoe ben ik hier in hemelsnaam beland?’.

Momenteel is het zo dat ongeveer veertig procent van de mensen die nu starten met werken al na twee jaar van werk willen veranderen. Echt bij een andere organisatie willen gaan werken. Met de nadruk op ‘willen’, want dat lukt natuurlijk niet altijd.

Hoe kan dit? Twee redenen. De eerste heb ik hierboven beschreven. De tweede komt neer op het feit dat bedrijven simpelweg gefocust zijn op winstgevendheid, het pleasen van hun aandeelhouders, op hun eigen agenda en niet altijd op de maatschappij. Maar dat laatste hebben millennials wél vaak hoog op hun prioriteitenlijstje staan. Gelukkig is dit wel steeds meer aan het veranderen in het bedrijfsleven.

Om zo’n quarterlifecrisis te voorkomen, is het echt belangrijk om NU - terwijl je nog studeert en je er nog wat aan kunt veranderen - jezelf af te vragen wat JIJ wilt, wat JIJ leuk vindt, waar JIJ van houdt en waar JIJ energie van krijgt. Want als je belangrijke keuzes maakt op basis van verwachtingen van anderen, dan word je daar écht niet gelukkig van. En dan zit jij daar straks ook met je mooie CV een beetje ongelukkig te zijn.

Jezelf deze vragen stellen is een lastig proces, zeker in een wereld waarin zo veel leuke dingen te kiezen zijn. Maar hoe fijn is het als je zo meteen begint met werken en voelt: ‘Ja, dit is wat ik wil; hier kan ik doorgroeien’. Begin hier op tijd mee en neem verantwoordelijkheid hiervoor. Voor jezelf.

Deel dit artikel