door

Waardering

01/09/2020

Al een tijdje klinkt er de roep om een verlaging van het collegegeld. Waarom? Vanwege de afname van de kwaliteit van het onderwijs door de coronacrisis en het daaruit voortvloeiende online onderwijs, aldus de voorstanders. Het kan leiden tot studievertraging. Ik kan me daar zeker iets bij voorstellen, maar die oproep voelt voor mij niet helemaal oké. Waar is de waardering voor al die docenten en ondersteuners die de afgelopen maanden bergen extra werk hebben verzet?

Onderwijskwaliteit in Nederland, hoe moet je die nu precies definiëren? Elk jaar sturen tientallen instituten en organisaties hiervoor vragenlijsten rond, worden er commissies voor op pad gestuurd en metingen verricht en interviews afgenomen. Het leidt tot beoordelingen, tot ranglijsten en levert gidsen op die je als aankomend student wegwijs willen maken in die jungle die hoger onderwijs heet. Sta je in een ranking bovenaan, dan verwerk je het natuurlijk in de marketingstrategie van je instituut. De laagvliegers laten het begrijpelijkerwijs onvermeld.   

De zaken die onder de loep genomen worden, wisselen per instantie die het onderzoek uitvoert. Vaak gaat het over docent-student-ratio, kleinschaligheid, of over de faciliteiten die de studenten ter beschikking staan. Leidt het uiteindelijk tot een eenduidige definitie van wat onderwijskwaliteit is? Dat lijkt me niet heel waarschijnlijk.

Blijkbaar is de afgelopen maanden, toen het onderwijs massaal online moest worden aangeboden, de kwaliteit over de hele linie zwaar achteruit gekacheld. Diverse studentenorganisaties pleiten voor een verlaging van het collegegeld, want afnemende onderwijskwaliteit leidt tot studievertraging, dus heeft de student récht op compensatie. OCW-minister Ingrid van Engelshoven kwam overigens al snel met een regeling voor laatstejaars die vertraging zouden kunnen oplopen bij hun afstuderen.

Voor mij gaat de schoen wat wringen als het gaat om die terugloop van kwaliteit en ik dat afzet tegen de enorme inspanningen die docenten en ondersteuners zich hebben getroost om het onderwijs gaande te houden. Online, vanuit de eigen werkkamer, afgeleid door hun kinderen, of voor een lege collegezaal op de campus, snel lerend en onder zeer grote tijdsdruk. Voor zover ik kan beoordelen, hebben ze dat op een zeer fatsoenlijke manier gedaan. Al valt niet te ontkennen dat het de laatste vier maanden van het collegejaar 2019-2020 niet zo was als daarvoor. Maar dat was wel met meer zaken zo, geloof ik.

Petje af, zou ik dus zeggen, en voor mij hoeven er op de campussen ook niet direct grote groepen studenten gaan staan te klappen voor hun docenten. Die hebben de handschoen opgepakt en er de schouders zo goed mogelijk onder gezet. Niet lullen, maar poetsen.

Ik hoop dat iedereen inmiddels beseft dat in deze heikele tijden de zaken, en daaronder valt ook het onderwijs, wat anders lopen dan men gewend was. Studeren lijkt me nog steeds een voorrecht en als boomer zou ik dan ook willen zeggen: tel je zegeningen en kijk vooral ook naar wat nog wél goed gaat, en realiseer je hoeveel inspanning dat gevraagd heeft van de docenten en ondersteuners van jouw instelling. John F. Kennedy had hier nog wel een mooie quote aan kunnen toevoegen.

Deel dit artikel