door

Verkiezingsdag

15/03/2021

De verkiezingen; wat een enorme bron van keuzestress - soort van je middelbare school of studie moeten uitkiezen, maar dan elke vier jaar weer opnieuw en praktisch gezien net wat impactvoller. Na een maand aan verkiezingscampagne ben ik nog steeds een ‘zwevende kiezer’, maar niet omdat ik dat wilde.

Ik heb m’n best gedaan om mezelf in te lezen: ik had vóór de verkiezingen een to-do lijstje gemaakt aan alle relevante debatten, verslagen en kieswijzers. Daarbovenop had ik een verkiezingsabonnement op de Volkskrant genomen -ik ben te Hollands om vier weken krant voor vier euro te laten schieten. Maar na twee weken stapelden de kranten zich halfgelezen op en waren er ook verdomd weinig items van mijn to-do lijstje afgevinkt.

Intern realiseerde ik me dat al die kieswijzers en debatten me waarschijnlijk niet erg gingen helpen. De stemwijzer is fijn om een grove selectie te maken tussen links of rechts, maar je keuze baseren op ‘94 procent deze linkse partij’ versus ‘89 procent die andere linkse partij’ is nogal nutteloos. Idem dito voor de debatten: het wordt pas interessant voor de kiezer als je ideologisch gelijksoortige partijen tegenover elkaar zet (wie twijfelt in vredesnaam tussen Hoekstra of Klaver?). Dat was jammer genoeg ver te zoeken, behalve misschien Ploumen en Kaag bij Pauw.

Er zijn nog veel meer praktische ‘dingetjes’ die bij mij twijfel veroorzaken. Gaan de partijen die ik overweeg überhaupt in de coalitie komen? Zo ja, gaan ze dan daadwerkelijk hun punten waarmaken? Er moet vaak genoeg water bij de wijn in een coalitieland zoals Nederland.

Een andere vraag is of ik partijen ga afstraffen op hun gedrag van voorgaande jaren. Een relevant voor ons als (ex)-studenten: D66, de ‘onderwijspartij’, stemde vóór het afschaffen van de basisbeurs in 2015, beloofde toen dat al het bespaarde geld geïnvesteerd zou worden in het onderwijs, leverde de minister van onderwijs voor Rutte III en maakte vervolgens geen enkele jota van deze belofte waar. Je zou er zo maar boos om kunnen worden.

Wat zal het een opluchting zijn als dit vierjaarlijkse ritueel weer achter de rug is en we als burgers weer terug kunnen gaan naar ons binnenmonds mopperen om de politiek. Dan kunnen we weer klagen dat we veel te weinig inspraak hebben, in plaats van stressen omdat we juist inspraak krijgen.


 

Deel dit artikel