door

UR | Gedroomde revisie

21/10/2021

Vorig collegejaar dook ik in de wereld van ons onderwijs. Direct word je dan met termen als challenge-based learning, micro-credentials en life-long learners om de oren geslagen. Ze lijken wel op die andere toverwoorden als blockchain of AI. En als je mensen spreekt met visies over hoe het onderwijs er over tien jaar uit moet zien, blijf je van nature sceptisch. Wie niet?

Naarmate je echter meer betrokken raakt tijdens brainstormsessies en feedbackmomenten, worden de termen steeds concreter en opent de wereld van onderwijsinnovatie zich voor je. Je doorloopt het hele traject van visie naar implementatie en evaluatie, en je aanschouwt de positieve effecten die het teweeg kan brengen.

Vorige maand werd aan de universiteitsraad het revisieplan voor het Bachelor College voorgelegd. Het was een antwoord op de evaluatie die in 2020 had plaatsgevonden en waarin om vernieuwing was gevraagd. Plots werd iedere student en medewerker geconfronteerd met cryptische toverwoorden en vage ideeën over de toekomst; want al in september 2023 moet het nieuwe curriculum van start gaan.

De U-raad en diverse andere gremia plaatsten behoorlijk wat vraagtekens bij een aantal van de ontwerpen die in het plan voorbijkomen. ‘Welk probleem wordt er nu eigenlijk opgelost?’, ‘Waarom zou dit de oplossing zijn?’, ‘Is dit wel haalbaar?’. Die vragen waren zeker gerechtvaardigd en een groot deel ervan moet de komende maanden nog beantwoord worden, maar er bleef iets knagen in mijn achterhoofd. Mensen bieden van nature weerstand tegen verandering, dus hoeveel procent van de weerstand is nu gegrond en hoeveel procent mogen we bestempelen als ‘instinctief’? De uitkomst van de evaluatie was duidelijk: er moet verbetering komen!

Nu ik zelf een jaar in de modder van de onderwijsinnovatie heb gestaan, durf ik wat meer te dromen. Ik verplaats me daarvoor graag in de schoenen van een aankomend student, bijvoorbeeld Sophie die in 2025 begint aan de bachelor Computer Science and Engineering. Ze heeft voor onze universiteit gekozen op grond van de technische aard van de opleidingen en vanwege de goede aansluiting op het bedrijfsleven.

Ze begint het jaar met de vakken Engineering Basics en Programming. Bij Engineering Basics gaat het in week 3 ineens over ethiek. “Dit was toch een technische studie?”, zegt Sophie grappend tegen haar vrienden. Maar bij Programming krijgt ze een opdracht om met haar groepje een simpele ‘Facebook-tijdlijn’ te programmeren. Een week later bekijkt ze bij het andere vak de maatschappelijke effecten van de keuzes die ze maakte in haar programmeeropdracht. Ineens is haar duidelijk wat het belang is!

In het derde kwartiel is het tijd voor een interdisciplinair project. Sophie wordt ingedeeld in een groepje studenten uit verschillende studies. Van een lokaal bedrijf krijgen ze de opdracht een duurzame bezorgrobot te ontwerpen en te bouwen. “Ik mag dat ding zeker helemaal programmeren”, zegt een gefrustreerde Sophie tegen haar ouders. Haar groepje vergadert echter elke week met een professionele coach, die hen helpt met persoonlijke leerdoelen stellen en een goede balans in het team creëren. Daarnaast verschaft het vak een aantal goede online leerbronnen om ze op het goede spoor te houden. Aan het eind is Sophie trots dat ze het path-finding algoritme heeft geïmplementeerd, maar ze kon zich ook veel bezighouden met de duurzaamheid van de robot.

Dat laatste vindt ze achteraf wel interessant. “Hoe kan ik met Computer Science bijdragen aan een duurzamere wereld?”, vraagt Sophie aan de docent-mentor die ze aan het begin van haar tweede jaar krijgt toegewezen. Hij verwijst haar naar de DTU in Denemarken, die een passend vakkenpakket aanbiedt. Ze meldt zich moeiteloos aan en gaat er in haar derde jaar een kwartiel tussenuit. Jaren later denkt ze nog vaak terug aan die ervaring. Net begonnen aan een baan in de Brainport-regio, concludeert Sophie dat haar studie in z’n totaliteit een ontzettend goede keuze is geweest.

Mij is ondertussen duidelijk geworden dat iedere droom te realiseren valt met genoeg geld, genoeg mankracht en steun van alle belanghebbenden. Dat is er echter nooit. Niet voor niets vergeleek Ines Lopez Arteaga, de dean van de Bachelor College, de revisie met een multidimensionaal optimalisatieprobleem. Om mee te gaan in die omschrijving; als student-lid in de U-raad geef ik graag meer gewicht aan de ‘studentendimensie’.  Zo hoop ik om in 2025 die gedroomde ervaring van Sophie tot realiteit te maken en daarmee ook het nut van onderwijsinnovatie te bewijzen.

P.S. Als je meer wilt weten over onze zorgen over de revisie van de Bachelor College, kan je dat hier lezen.

Deel dit artikel