“Dit is mijn tiende jaar aan de TU/e. Het eerste jaar heb ik me puur op de studie Industrial Design gefocust. De middelbare school in Sittard ging me helemaal niet gemakkelijk af; ik heb 6 vwo tweemaal gedaan. Ik kon me niet concentreren en was liever gitaar aan het spelen of aan het gamen. Maar op de TU/e vond ik wél mijn motivatie, want deze studie deed ik voor mezelf. Het ging goed en in mijn tweede jaar heb ik tijd genomen voor een functie bij studievereniging Lucid, een zogenoemd barjaar.”

“Ik vond het wel spannend, want zo'n barjaar kost veel inzet. Ik deed inkoop, onderhield externe contacten en zorgde dat de bar bemand was. Ik was bang dat ik mijn studietempo zou verliezen, maar in plaats daarvan kreeg ik juist veel meer structuur. Ik had serieuze deadlines en juist strak plannen schept orde, merkte ik. Mijn geheim is dat ik studie en andere activiteiten goed kan scheiden.”

Bijbanen

“In mijn derde studiejaar heb ik Eindhoven en de Eindhovenaren echt leren kennen. Ik maakte van mijn bijbaan bij brouwerij 100 Watt een fulltime baan en ging me echt thuis voelen in de stad. Ik trad ook nog met studievrienden op in bandjes. Op de Borrel XL (de gezamenlijke borrel van alle studieverenigingen samen, red.) stonden we op het hoofdpodium, ik als bassist. Bij het Lucid-gala deed ik gitaar en zang.”

“Eén periode heb ik gas teruggenomen. Dat was toen ik stage liep bij Studio Tast, toen heb ik mijn baan bij 100 Watt opgegeven. Pas tijdens mijn afstudeerproject, dat precies samenviel met de coronatijd, heb ik weer bijbaantjes opgepakt. Als studentassistent werkte ik twaalf uur bij het Skills Lab en de Career Academy. Ik woonde in een studentenhuis en had daar een fijn sociaal leven. Sinds mijn barjaar, was fitness mijn vaste hobby. Ik was intussen flink sportief geworden en ik was ook – bewust – veel afgevallen, ik heb nog foto’s dat ik 98 kilo woog als eerstejaars. Eenmaal dertig kilo lichter, ben ik spieren gaan ontwikkelen door sport.”

Kajak

“Pas als masterstudent begon ik met kajakken bij Okawa. Toen ik intropapa was in de zomer tussen mijn bachelor en master, nam ik mijn kiddo's mee naar een kajak-workshop van Okawa. Ik was de allerslechtste van de hele groep, maar ik vond het wel het leukst van iedereen. Niemand is doorgegaan met kajakken, maar ik wel. Ik klik met het water. Kracht heb ik, inzet heb ik, maar techniek en motoriek zijn altijd mijn struikelblok. Toch zet ik door, want ik wil het kunnen.”

“SSC is mijn tweede thuis. Ik heb er veel gesport bij krachtsportvereniging Odin en ik ben nu vaak te vinden in de gym en het zwembad. Daar krijg en geef ik kajaktraining. Ik heb een serieuze opleiding tot kajakinstructeur voltooid. Daar kreeg ik zin in, toen ik het water opging met externe partijen en verenigingen die Okawa les geeft.” 

“Deze externe partijen en verenigingen heb ik zelf aangetrokken, toen ik in mijn tweede masterjaar voorzitter en commissaris externe betrekkingen was bij Okawa. Ik vestigde toen een record in het binnenhalen van het meeste sponsorgeld voor de vereniging. Ik vond het leuk om te doen en ik had er handigheid in gekregen tijdens mijn barjaar bij Lucid.”

Studiestress

“Ik ben afgestudeerd op een design dat studenten helpt bij studiestress en timemanagement op orde te krijgen. Mijn begeleider wees me op een aantal promotieplekken. Twee maanden voor mijn buluitreiking wist ik al dat ik promotieonderzoek ging doen naar onzekerheid in combinatie met zelfrijdende auto’s. Mits ik afstudeerde – dat was dus een mooie stok achter de deur.”

“Tussen verschillende fasen in mijn leven neem ik graag een moment om goed uit te razen. Tussen bachelor en master ging ik een week in mijn eentje naar Dublin, tussen afstuderen en PhD-onderzoek ben ik gaan kajakken en raften. Ik ging met Okawa mee op zomerkamp, vertrok vervolgens met een groep vrienden op doorreis en ben tot slot solo in Frankrijk gaan freestyle-kajakken. Zo’n pauze maakt dat ik met een frisse blik weer verder kan.”

WK raften

“Omdat ik het kajakken zo leuk vond en daar ook wedstrijdervaring in had, wilde ik het raften uitproberen. Je moet het water kunnen ‘lezen’ en dat kan ik. Ik ben er recreatief mee begonnen, maar op verzoek van het Tilburgse team Forward Motion en namens de NRB (Nederlandse Raft Bond) ben ik gaan trainen voor het wereldkampioenschap in Argentinië. Met het mixed team werden we twintigste. Zonder het inzicht en de coaching van teamgenoten Tom Vrancken (hoofdtrainer Okawa) en Ellen van Kleij (voormalig trainer Okawa), waren we nooit zover gekomen. Als ik kijk naar het aantal trainingsdagen dat we op geschikt water hebben gemaakt, mogen we zeker tevreden zijn. Voor ons team geldt, dat iedereen het raften naast werk en/of studie doet en dat we voor wildwatertrainingen altijd naar het buitenland moeten reizen. Dat is een flinke belasting in tijd en geld.”

Paper inleveren

“Voor mij was de tijd in Argentinië heel intens. Ik had een publicatie ingeleverd en wachtte op vier reviews. Met mijn werkcoach van de arbodienst had ik mijn zorgen al gedeeld over het moment dat die binnen zouden komen. Dat bleek in het vliegtuig naar Buenos Aires te zijn. Terwijl teamgenoten een dutje deden, zat ik achter mijn laptop de feedback te verwerken.”

“Tijdens de wedstrijden – van 2 tot 9 november – was ik dagelijks ook geconcentreerd aan het werk met de paper. Elke dag zat ik vanaf zeven uur ‘s ochtends te typen, tot een paar uur later de wedstrijden begonnen. En als ’s middags de rest van het team eten kookte, typte ik verder. De deadline van inleveren viel op dezelfde dag als de slotwedstrijd en het eindfeest. Ik vond het WK minder intimiderend dan het opboksen tegen vier reviewers. Je kan zeggen dat ik tegelijk met het WK raften ook heb deelgenomen aan een wedstrijd paper inleveren.”