Cabbolet maakt in zijn paper onderscheid tussen twee typen van wetenschappelijk wangedrag: gedrag dat gericht is op eigen gewin en wat leidt tot valse positieve conclusies aangaande het eigen werk en gedrag dat anderen beschadigt en wat leidt tot valse negatieve conclusies over andermans werk.

In zijn paper haalt hij de gang van zaken rondom het stranden van eigen promotie in 2008 aan als een voorbeeld van dat laatste type gedrag. Het is gedrag waarbij waarheidsvinding totaal niet aan de orde is, aldus Cabbolet. In de meeste gevallen gaat het daarbij om een compleet nieuwe manier van denken, die door de wetenschappelijke gemeenschap niet met open armen wordt ontvangen. In de geschiedenis zijn veel van dit soort gevallen te vinden, zo betoogt hij. Hij verwijst onder meer naar de negatieve reacties op het werk van Descartes, Spinoza en Einstein. Ook haalt hij John Stuart Mill aan, die het ‘de tirannie van de overheersende mening’ noemde.

Verderop in het artikel identificeert Cabbolet de tekens die wijzen op dit type wangedrag, waarvan volgens hem drie vormen te onderscheiden zijn. Het kan gaan om bevooroordeelde kwaliteitsbeoordelingen, om laster in de media of om wangedrag dat officieel wordt toegestaan. Zijn eigen affaire aan de TU/e rekent hij tot die laatste variant.

In zijn paper behandelt Cabbolet ook nog de vraag hoe dit type wangedrag kan ontstaan en wat er tegen gedaan kan worden.