De methode heet Quantum-Secure Authentication (QSA). Met behulp van kwantumfysica kan de identiteit van elk persoon of object bevestigd worden. Dat kan zelfs als essentiële informatie, zoals de volledige structuur van een pasje, is gestolen. QSA gebruikt namelijk de unieke kwantumeigenschappen van lichtdeeltjes (fotonen) om een ‘vraag-antwoord’-constructie op te zetten die niet gekopieerd kan worden.

QSA is getest op een pasje met daarop een dun laagje droge witte verf waarin miljoenen nanodeeltjes zitten. "Het is mogelijk om een lichtpatroon de verf in te sturen (‘een vraag’) dat minder fotonen heeft dan lichtstipjes", zegt de Twentse onderzoeksleider Pepijn Pinkse. "Het weinige licht dat terugkomt is het unieke ‘antwoord’ op deze vraag."

TU/e-onderzoeker Boris Skoric, werkzaam bij Wiskunde en Informatica, was verantwoordelijk voor het basisidee en de theorievorming. Skoric: "De onderzoekers in Twente hebben een manier verzonnen om het idee in de praktijk te brengen. Ik heb de methode doorgerekend ter validatie en voor de security-bewijsvoering." Het onderzoek is overigens voor het grootste deel al in 2012 uitgevoerd, maar volgens Skoric kost het vaak moeite om het uiteindelijk ook gepubliceerd te krijgen. 

Volgens Pinkse is het moeilijk te bewijzen of de methode echt niet te kraken is. "Het is ons in het lab met de beste en meest moderne middelen bij lange na niet gelukt", aldus Pinkse. Fotonen kunnen zich namelijk op meerdere plekken tegelijkertijd bevinden.

Als iemand de ‘vraag’ probeert te onderscheppen zal diegene de kwantumeigenschappen van fotonen vernietigen en krijgt die slechts een fractie van de benodigde informatie om het systeem te kraken.

"Het mooie van deze methode is dat het geen geheimen kent", vertelt Pinkse. "Dat heb je bij pincodes en wachtwoorden wel. Je weet nooit wanneer zo’n geheim uitlekt. Zodra mensen de pincode van bijvoorbeeld je iPad hebben, kunnen ze toegang krijgen. Deze methode kent die kwetsbaarheid niet. Eigenlijk geeft het alle geheimen prijs, maar kan niemand het namaken."

Het zal misschien nog wel enkele jaren duren voordat de methode ‘commercieel’ beschikbaar is, verwacht Pinkse. Toch is het volgens hem relatief goedkoop omdat er al technologie voor bestaat. "Een druppel verf kost natuurlijk geen cent, maar keramiek is een stabieler materiaal. Ook de uitleesapparatuur bestaat al in cd-spelers en een beeldsensor zit in iedere moderne beamer. Voor enkele honderden euro’s zou de methode dus al toegepast kunnen worden."

Skoric laat nog weten dat STW afgelopen maandag een grant heeft toegekend om een mobiele testopstelling te laten bouwen. "Met die opstelling kunnen we dan de boer op om te zoeken naar partijen die geïnteresseerd zijn om deze methode op de markt te brengen", aldus de TU/e-onderzoeker.

Het onderzoek is op 15 december gepubliceerd als coverartikel van het nieuwe wetenschappelijke vakblad Optica van The Optical Society.

Bron: UT Nieuws