Masterstudenten Schakenraad en Sebregts, beiden in het verleden al winnaar van PION, de Nederlandse universitaire natuurkundeolympiade, vormden de helft van een team dat verder bestond uit bevriende studenten uit Nijmegen en Utrecht. De Nederlandse delegatie presteerde sowieso goed: de winst ging naar een gecombineerd Utrechts/Nijmeegs team. Een Hongaars team legde beslag op de derde plek.

“Het zou kunnen dat de Nederlandse deelnemers een voordeel hadden omdat we al aan het type vragen gewend zijn vanwege PION”, zegt Sebregts, gevraagd naar een verklaring voor het Nederlandse succes. “Maar dat is eigenlijk niet meer dan speculatie.” Oververtegenwoordiging van Nederlandse teams (zeven in getal) zal de reden niet zijn; volgens Sebregts waren er bijvoorbeeld ook zeven Hongaarse en zes Duitse teams aanwezig in Utrecht.

De deelnemers aan PLANCKS, uit veertien verschillende landen, hadden bij het openingssymposium het voorrecht om de sprekers vanaf de eerste rijen te aanschouwen. Achter hen zaten de circa 500 gelukkigen, op het oog grotendeels studenten, die in de vrije verkoop (binnen een minuut uitverkocht!) een kaartje hadden weten te bemachtigen. Ook de pers (waaronder uw Cursor-verslaggever) was in het Beatrixtheater bijzonder goed vertegenwoordigd voor een wetenschappelijk symposium.

Na de inleidende beschietingen door de Utrechtse Nobelprijswinnaar Gerard ’t Hooft (met een zeer toegankelijk verhaal over het Higgs-deeltje) en de Duitser Immanuel Bloch (die liet zien dat je met ultrakoude kwantumgassen met een ‘table-top’-experiment net zulke spannende dingen kunt doen als met een miljardenverslindende deeltjesversneller) kwam het moment waarop de toegestroomde persfotografen hadden gewacht: de opkomst van Stephen Hawking. De wetenschappelijke cultheld, die onder meer figureerde in series als Star Trek, The Simpsons en South Park, werd als een popartiest ontvangen.

De Britse natuurkundige en kosmoloog, al decennia door de spierziekte ALS aan zijn rolstoel gekluisterd en communicerend via een spraakcomputer, had een presentatie van een uur over de oorsprong van het heelal voorbereid. En voorgeprogrammeerd. Want, zoals Diederik Jekel later die dag in De Wereld Draait Door uitlegde, Hawking kan zijn computer nog slechts met één spiertje in zijn wang bedienen en zo enkele woorden per minuut produceren. Die beperking gaf de presentatie, ondanks de humoristische noten, een enigszins mechanisch karakter, wat nog werd versterkt door het karakteristieke, blikkige stemgeluid van Hawkings spraakcomputer. Versterkt door de geluidsinstallatie van het theater zorgde dat voor nasuizende oren. Wel toepasselijk na het optreden van een popartiest.