“De eerste keer dat ik kennismaakte met het CEC weet ik nog goed”, zegt Hanneke Koppers, die toen van waterschap Aa en Maas kwam. “Ik zag onverwacht de hele groep en voelde een heel warm welkom. Ik was ook onder de indruk van het gebouw midden op de campus met de prachtige glazen wand en uitzicht op de vijver.”

Als redacteur van Cursor herinner ik me dat moment ook nog goed. Het gehele CEC, inclusief Cursor, zat in Matrix dat nog niet verbouwd was tot innoSpace. De hele eerste verdieping was een open ruimte, de zes bureaus van Cursor stonden in een mooi hoekje bij het raam. CEC’s toenmalige directeur Sabine van Gent had een eigen kantoortje aan de andere kant van de vloer. Daar liep op een vrijdagmiddag Hanneke Koppers uit en voor ze de klapdeur naar de trap had geopend, was ik al naar haar toegerend voor een kennismaking. Nieuws voor Cursor, voelde ik. Het was een spontaan gesprek met een a-la-minute gemaakte foto waarop ze op de bureaustoel zit van een niet-aanwezige collega en een geruit jasje draagt. Ze vertelde waar ze vandaan kwam en wat ze wilde doen. Ik citeerde haar: “Dus ga ik op bezoek bij de faculteiten en diensten en begin ik met luisteren naar wensen van anderen".

Maar ze bracht ook een eigen missie mee, vertelt ze zes jaar later: “Mijn doel was de communicatie inhoudelijk te moderniseren en de mensen ruimte te geven zich te ontwikkelen op hun talent. De TU/e mocht meer zichtbaar worden, bewuster werken aan haar reputatie. De Brabantse bescheidenheid vond ik niet nodig.”

Limbopad

Het gesprek vindt vanwege het weer plaats binnen in Atlas, bij mooi weer zouden we op verzoek van Koppers aan de trappen bij de vijver zitten. Andere favoriete plekken op de campus zijn voor haar de Markthal, waar tweemaal MomenTUm plaatsvond - maar daarover later meer, en het Limbopad.

“Ik vond het altijd fantastisch om vanaf het station, waar ik met de trein vanuit Den Bosch aankwam, over dit pad te lopen. Tussen de studenten met hun TU/e-rugtassen. Kon ik ook een beetje luistervinken wat er in hen omging. Over tentamens die eraan kwamen of opdrachten die af moesten. Ook hoorde ik het voor mij totaal onbegrijpelijke ‘Ik ga naar school' of 'Ik heb huiswerk’. Je zou toch trots moeten zijn dat je op een universiteit zit?! Dat is qua opleiding op die leeftijd het hoogst haalbare. Waarom zou je het klein houden?”

Goede stappen

Terugkijkend vindt Koppers dat er op het vlak van reputatie en zichtbaarheid goede stappen zijn gezet. Op haar initiatief is de studentwerving gemoderniseerd, is er bewust aandacht voor onderzoeksprofilering gekomen en is de strategiecommunicatie in gang gezet. “We hebben voor werving leuke dingen verzonnen, zoals ‘Win a trip’ en kijken nu veel bewuster naar buiten. We hebben internationals bijvoorbeeld met online events en campagnes - al voor corona - laten zien hoe leuk het is om in Eindhoven te studeren.”

Met onlinecampagnes, mooie artikelen en koppeling met evenementen kwam er structureler aandacht voor het onderzoek aan de TU/e. “We willen wetenschappers helpen ook zelf zichtbaarder hun onderzoek uit te dragen." Daartoe geeft CEC trainingen aan wetenschappers over bijvoorbeeld social mediagebruik. Het laatste jaar heeft Koppers de strategiecommunicatie ingericht met onder andere de aanstelling van twee corporate story tellers. “Het doel daarvan is om medewerkers te laten weten wat er speelt aan de TU/e. Dat zij op feestjes - met trots - wat te vertellen hebben over de plek waar ze werken.”

Minder papier, meer studenten

Een ander moderniseringsdoel dat de zelfverzekerde directeur zes jaar geleden voor ogen stond was ‘van offline naar online’ gaan. “In Matrix stonden de gangen vol met dozen met folders en brochures. En van de ene waren er te weinig en van de andere te veel. Ook ging er erg veel werk inzitten om ze te maken. Ik wilde de website verbeteren en alle info digitaal beschikbaar hebben.” 

In de jaren dat Koppers aan de TU/e was zijn de studentaantallen verhoogd van negenduizend naar dertienduizend, onder andere door TU/e’s dromencampagne van 2014. “We hebben telkens goede gesprekken gehad met de deans van het Bachelor College en de Graduate School over de targets voor studentenwerving. Welke doellanden hebben we, welke faculteiten krijgen decentrale selectie?”

Spannende tijden

Koppers houdt van spanning in haar werk, gedijt goed in tijden van crises. Over de communicatie rond de coronapandemie is ze tevreden. “We hebben heel bewust iedereen, dus alle medewerkers én alle studenten, dezelfde informatie gegeven. We hebben aandacht gehad voor de juiste toon en snelheid. Zorgvuldig en snel is in crisiscommunicatie van belang. Het whatsappnummer wordt beantwoord door de studenten van het webcareteam, en dat gebeurt heel goed.’

Ook spannend was de lancering in 2019 van het Irene Curie Fellowship-programma. Tenminste dat wérd het, door de hoos van media-aandacht die daarop volgde. “Ik vind het nog steeds heel stoer en goed dat de TU/e zo’n statement heeft durven maken. We hebben een beetje onderschat hoe hard daar door de buitenwereld, tot over de landsgrenzen, op gereageerd zou worden. Van heel positieve reacties tot ongefundeerde scheldkanonnades, het was overweldigend. Het College van Bestuur heeft goed voet bij stuk gehouden omdat ze echt in de kwaliteit van de nieuw aan te trekken vrouwelijke collega’s gelooft. Voor het CEC was het toen ‘alle hens aan dek’ en de woordvoerder kreeg in die tijd ook hulp van de wetenschapsvoorlichters om alle telefoontjes te kunnen beantwoorden. Ook elk bericht op sociale media werd beantwoord, vanuit de gedachte dat we een persoonlijke universiteit zijn, waar je persoonlijk antwoord van krijgt.” 

MomenTUm

Leuker dan verwacht vond Koppers het eerste lustrum dat ze meemaakte, “dat de universiteit zo’n gaaf event neerzette, dat deed me wel wat”, en de saamhorigheid die ze zag onder de enorm loyale medewerkers. Maar trots is ze op de invoering van MomenTUm. “De academische plechtigheden vond ik wel erg braaf. Ik vroeg me af of de TU/e, toch een jonge universiteit, wel in een kerk moest zijn tijdens de dies. Moet ze doen alsof ze zo eeuwenoud als Leiden is? Ik ben erg blij dat we het moderner hebben kunnen maken, met veel meer betrokkenheid van studenten. Heel tof dat dat veranderd is.”

Voor haar eigen CEC-mensen heeft Koppers aldoor de leiderschapfilosofie uitgedragen dat je zelf verantwoordelijk bent voor het ontwikkelen van je talent en dat je moet blijven zoeken naar je kracht. En op het moment dat iemand weet wat ie wil, dan is Koppers de eerste die helpt om een passende functie te vinden.

Verwonderen

Zelf is ze ook niet vies van een nieuwe stap, hoewel ze de TU/e naar eigen zeggen niet zat was. “Ik ben door een headhunter benaderd om op die nieuwe baan te solliciteren. De kans op een eindverantwoordelijke rol in medialand bij een goed gezond en niet te groot bedrijf als Omroep Brabant, wilde ik echt niet laten liggen. Ze vragen me te inspireren en te verbinden, en ik denk dat ik dat wel kan.” 

Ze doet het in ieder geval even graag als mensen verwonderen. Jarenlang schreef ze in de trein wat haar opviel, om het te delen in de mini-column ‘Hanneke schrijft’. Waar ze mij en waarschijnlijk ook de rest van de afdeling meer dan zes jaar mee heeft verwonderd, is dat we haar nog nooit in dezelfde kleren hebben zien lopen. “Dat is niet waar”, wijst ze me meteen - lachend - terecht. “Ik heb niet eens een heel grote kledingkast. Het is gewoon dat ik goed kan combineren. Door een andere samenstelling van wat ik heb, lijkt het vaak weer iets nieuws. Voor mij is kleding een superleuke manier om mensen te verwonderen. Mijn outfit opent een gesprek of er blijft iets hangen…het heeft zeker een functie.”

De TU/e zoekt nu voor het CEC een interrimmer die minstens een jaar blijft. “Rust en een pas op de plaats”, gunt Koppers de afdeling, “met een baas die het SQUAD-traject (een kwaliteitsoperatie binnen alle ondersteunende diensten, red.) goed gaat doorlopen.” Maar na de overdracht zal zij zich er niet meer mee bemoeien. De volgende stappen moet CEC zonder haar zetten.