door

Array Array

02/07/2021

Maandag 28 juni was het dan zover. We mochten met zijn allen weer terug naar kantoor. Binnen de beperkte mogelijkheden natuurlijk, want nog niet iedereen heeft zijn twee vaccinaties. Enigszins onwennig zaten we met een paar collega’s te lunchen. Netjes op anderhalve meter uiteraard en met goedkeuring van de corona-coördinatoren met hun oranje hesjes. Al denk ik dat die na afgelopen weekend liever een ander kleurtje willen.

Enige verwarring was er wel. Moesten we nu wel of geen mondkapjes op? De een dacht van niet, want dat stond toch in de e-mail, de ander dacht van wel, want dat stond toch op de poster naast de voordeur? En in de lift, daar wel of niet? Verwarring alom, maar gelukkig wel voldoende stof om over te praten. En dat hadden we gemist.

Zo’n eerste lunch kwam er van alles voorbij. Van de ‘geheime’ rookplekjes van de rokende medewerkers (achter het fietsenhok en naast de kinderopvang) tot printers die niet werken als er bij Canon een storing is. Ook ik had geen idee dat alles wat je op de TU/e print eerst door Canon gelezen wordt en het pas dan naar de printer gaat. Het deed me denken aan mijn afstuderen bij Vodafone in Maastricht in 2003. Tijdens de ultrageheime UMTS-veilingen die toen plaatsvonden, bleek de pc van het onderhandelteam verkeerd geconfigureerd, waardoor allerlei geheime documenten zomaar op een willekeurige plaats in het gebouw uit de printer kwamen rollen.

Dat ik de TU/e gemist heb moge duidelijk zijn. Ruim 21 jaar was ik dagelijks op de campus te vinden en dan is een heel jaar thuis werken toch echt even wennen. Gelukkig heeft de TU/e mij ook gemist. Op 22 juni 2021 kreeg ik namelijk een mailtje met als onderwerp 'Welcome to the TU/e Alumni community!', gevolgd door 'Congratulations with your diploma!'.


 

In deze mail werd ik gewezen op de vele kansen die mijn diploma mij biedt, en dat de TU/e wel graag met me in contact blijft. Via het Alumni-portal wel te verstaan. Vol goede moed heb ik op de (safe)link geklikt. Eenmaal op het alumni-portaal aangekomen kun je inloggen met een speciale knop voor medewerkers (en studenten…). Helaas gaat daar iets niet helemaal goed, want ik kreeg het volgende scherm te zien.


 

Dat ze mijn verjaardag vergeten zijn vergeef ik ze (ook al viert de halve wereld hem jaarlijks door een versierde boom in de woonkamer te zetten). En dat ze ook niet meer weten naar welk e-mailadres ze de uitnodiging hebben gestuurd is goed nieuws; dat betekent immers dat de trackingfunctie uit staat.

Maar waarom mijn naam in vredesnaam Array Array is mag Joost weten. Passend is die naam wel, want mijn afstudeerdocent, een wiskundige, zei bij mijn diplomauitreiking al dat ik een betere informaticus dan wiskundige was gebleken.

Me aanmelden op het Alumni-portaal heb ik opgegeven. Ik heb even geen zin in nog meer virtuele ontmoetingen en gelukkig zijn die ook steeds minder nodig. Wat ben ik blij dat ik weer tussen mijn collega’s en studenten op de campus mag komen!

Deel dit artikel