Lekker hoor. Soms wou ik dat de griep ook mij zou vloeren, zodat ik een weekje ‘lekker’ kan bijkomen en al mijn meetings legitiem mag verzuimen.

Vorige week leek namelijk bijna iedereen in mijn onderzoeksgroep gevloerd te zijn door de griep (jaloers!); het leek wel of de paashaas virussen aan het rondstrooien was. Dit weekend dacht ik even dat ook ik eraan moest geloven, maar ik kwam bedrogen uit. Eén dagje - en dat was het weer. En ik heb die dag niet eens écht kunnen uitrusten, ik heb gewoon vanuit thuis doorgewerkt. Want ja, griep of geen griep, dat paper moet er toch komen.

Ik weet het, ik ben erg aan het klagen, maar dit hoeft geen echte klaag-column te worden. Eigenlijk ben ik best tevreden met mijn #PhDlife.

Zo was ik vorige week uitgenodigd om te spreken op een Studium Generale-evenement over ‘superkrachten’ en CRISPR-toepassingen. Tof! Daar heb ik ook eens mogen ervaren hoe het is om met zo’n kek draadloos microfoontje rond te lopen, nog toffer! En, als kers op het paasei: er zaten ook echt mensen aandachtig naar mij te luisteren, ultiem tof! Kijk, toch nog een bright side. ;-)

Hoewel ik bijna geen tijd lijk te hebben om mijn zaakjes te presenteren, ben ik superblij dat mensen tijd maken om naar mij te komen luisteren (zo hoop ik althans). Enfin, hoe tof dat allemaal is, ik houd hoop. Misschien stuurt de paashaas mij binnenkort ook naar mijn bed. Of zit er wellicht een compleet paper in mijn paasei - dat zou ook mooi zijn.