“Had jij veel blauwe plekken? Bij mij beginnen ze al te verkleuren.” De laatste weken keken we niet op van gesprekken met soortgelijke strekking. De aanleiding? De Meerkamp van 22 mei. Onder de ongeveer 100 teams was ook een team van de kantoortuin waar ik werk. Sport verbindt, en klagen over spierpijn, schaafwonden en blauwe plekken ook. We waren best tevreden met die keurige 87^e plek, want wat hebben we gelachen. Al is er natuurlijk altijd ruimte voor verbetering.

De lichamelijke bewijzen van deelname zijn alweer zo goed als vervaagd. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Die maakten bij mij pijnlijk duidelijk dat wat van binnen aanvoelde als heel sportief, er aan de buitenkant niet per se zo hoeft uit te zien. Integendeel: de foto van mijn duik van het mechanische hert doet het heel goed in de familieapp.

Het Flux-veld kon de meer dan 1000 deelnemers aan de Meerkamp niet eens kwijt: de organisatie moest uitwijken naar naastgelegen grasvelden op de campus. Dat gaf me te denken: op 23 april was de opkomst voor de protestactie tegen de kabinetsbezuinigingen op het hoger onderwijs op datzelfde Flux-veld lang niet zo indrukwekkend. Terwijl zo’n actie eenzelfde gevoel van saamhorigheid teweegbrengt.

Hoe mooi zou het zijn als we met zijn allen ook mee zouden doen aan de nieuwe landelijke staking op 10 juni? Niet op het Flux-veld deze keer, maar in Amsterdam. Daar passen we makkelijk met zijn allen. Trek je sportshirt nog eens aan, ervoor trainen is niet nodig. Samen strijden voor de goede zaak, en bovendien veel minder blessuregevoelig!

Annemarie van Malsen is communicatiemedewerker aan de faculteit Industrial Design van de TU/e. Ze schrijft deze column op persoonlijke titel