Voor het eerst sinds ik bij de universiteit werk, heb ik me aangemeld voor de opening van het academische jaar. Mijn collega’s van CEC zijn er altijd superdruk mee, en eerlijk gezegd wil ik die prominente Nederlanders ook wel eens in het echt zien.  

Maar wat vind ik eigenlijk zelf van de samenwerking met partijen die producten ontwikkelen voor de defensie-industrie? Moet de TU/e de technologie ontwikkelen om Nederland en Europa veilig te houden? Had je me het een paar jaar geleden gevraagd, dan was het antwoord duidelijk ‘nee’ geweest. Waarom samenwerken met, of ontwikkelen voor, partijen die geld verdienen met het maken van oorlogstuig, bedoeld om mensen te doden? Kunnen we niet beter investeren in onderwijs, gezondheidszorg, een beter milieu?

Nu ben ik wat minder zeker. Ik denk terug aan een gesprek met een collega een paar maanden geleden. Er zouden mogelijk vertegenwoordigers van een militair bedrijf langskomen tijdens een expositie van projecten van onze studenten. 

Mijn eerste reactie was: hiertegen protesteert mijn vredelievende, pacifistische hart. We claimen dat we producten ontwikkelen die de samenleving en de levens van mensen beter maken. Hoe valt dat te rijmen met de wapenindustrie? Mijn collega, geboren in Moldavië, was echter heel fel. In haar geboorteland (dat ligt tussen Roemenië en Oekraïne) is de dreiging reëel: “West-Europa is een hele tijd naïef geweest. Denk je nou echt dat na het vallen van de muur Rusland ook is gestopt met bewapenen, dat de inlichtingendiensten zijn gestopt met infiltreren? 

Een duidelijke mening? Ik ben er voor mezelf nog niet helemaal uit. Er zitten nog zoveel tinten grijs tussen zwart en wit. Daarom is het goed om andere meningen te horen. Niet alleen van de minister van Defensie, en ons CvB, maar ook van collega’s, studenten, en van University Rebellion.