De laatste drie maanden van dit collegejaar zijn van start gegaan en het ziet er niet naar uit dat we van dat jaar nog heel veel dagen gaan doorbrengen op onze campus. We ploeteren voort richting de zomervakantie en hopen op een versnelling van het vaccinatieprogramma en de komst van een serieuze en effectieve sneltest-procedure voor het hoger onderwijs. In de Corona Update maakte ons bestuur gisteren bekend dat vanaf 26 april fysiek onderwijs in combinatie met een zelf-sneltest én op anderhalve meter, weer is toegestaan. De TU/e streeft er naar om in Q4 zoveel mogelijk studenten tenminste een dag(deel) onderwijs op de campus te geven.

Maar verpakt in die belofte zaten ook enkele slagen om de arm: het is mede afhankelijk van je vakkenpakket. Ook is het voor onze docenten geen verplichting om jouw vak in fysieke vorm aan te bieden, dat wordt bepaald in samenspraak met de opleidingsdirecteur. Dus het wordt toch afwachten hoe vaak je straks onze campus weer kunt bezoeken. Op allerlei gebieden blijft veel onduidelijkheid bestaan; het lijkt soms de echte wereld wel.

Laten we in deze contactarme tijden in ieder geval oog blijven houden voor de lichtpuntjes. Mijn collega-columnist Oded Raz leverde daar maandag een mooie bijdrage aan. Maar op de foto die hij eraan toevoegde, is te zien dat het moeite kost. Zelf merk ik dat de maar voortdurende verbanning naar onze werkkamers thuis en het aangewezen zijn op Teams-bijeenkomsten andere eisen stelt aan mijn vaardigheden als teamleider. Spanningen in de groep moet je vroegtijdig proberen te detecteren en te ontmantelen, en snel conclusies trekken op basis van onvolledige informatie moet je zien te voorkomen. Dat lukt helaas niet altijd. Dingen die je ‘op de zaak’ veel sneller zouden zijn opgevallen of waar je bij een kop soep of een broodje in de kantine al over gesproken zou hebben, verdwijnen nu vaak in de coronamist, waar ook ons demissionaire kabinet nog in lijkt rond te dwalen.

Maar we zouden het hebben over wederopstanding en optimisme. Dat het onderwijs en onderzoek nog doorgaat is op zich al een grote verdienste, maar dat het op dit moment niet is wat het moet en kan zijn, begrijpt hopelijk ook iedereen. Dat studentenverenigingen en studententeams hun uiterste best doen hun activiteiten zo goed mogelijk door te zetten, is ook te prijzen. Hulde ook voor de ondersteuners, die alle zeilen bijzetten om het primaire proces gaande te houden. En zo’n initiatief als dat van onze cateraar, die pop-up kantines wil gaan lanceren, steekt de gemeenschap hopelijk ook een hart onder riem.

Dus ga de komende dagen genieten van deze Pasen en probeer de komende drie maanden de stormpjes die ongetwijfeld nog gaan opsteken, zo goed mogelijk te trotseren.