“Computergames zijn voor een kleine groep jongeren zeker een verslaving -vooral online games- , maar we moeten niet te overspannen doen over de risico’s van gamen”, nuanceert Wijnand IJsselsteijn, hoogleraar Cognition and Affect in Human-Technology Interaction aan de faculteit IE&IS. “Toen de boekdrukkunst opkwam, was men al bang voor informatieoverload en een te geïsoleerd bestaan achter de boeken. Dat ging net zo bij de invoering van radio en van televisie. Nieuwe media, oude angsten."

"Natuurlijk, als je uren en uren achtereen zit te gamen, is dat niet gezond. Bij gameverslaafden zie je vaak een verstoring van het dagelijkse ritme. ’s Nachts achter de computer, slecht eten, en school, werk of sociale activiteiten die verwaarloosd worden. En net zoals bij andere verslavingen kunnen er ontwenningsverschijnselen optreden als er niet gegamed kan worden, en moet er steeds langer gespeeld worden om dezelfde ‘kick’ te krijgen."

"Een verslavende game is in zekere zin juist een goede game, hij is dan zó leuk dat je wilt blijven spelen. Games belonen je in het begin voor kleine vorderingen -met extra punten, een sterkere avatar of geavanceerdere wapens- maar die beloningen liggen gaandeweg steeds verder uit elkaar. De beloningen zijn vaak ook variabel, onvoorspelbaar; dat maakt het conditioneringseffect juist sterker en de game dus verslavender.”

“Naast de microbeloningen is de sociale druk ook een aspect dat verslaving in de hand werkt. Vroeger speelde je in je eentje, nu zijn er veel online games waar je met een heel team speelt. Als je om zeven uur hebt afgesproken, dan moet je ook aanwezig zijn. En zeker als je een teamleider bent, wordt er heel wat van je verwacht. Het aspect van sociale erkenning wordt vaak onderschat, zeker door ouders, maar de bevestiging dat je iets heel goed kunt, kan heel belangrijk zijn. In gamelanden zoals Zuid-Korea en Japan hebben topgamers zelfs de status van popster.”

“Balans is het toverwoord. Als iemand van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn, moeten de alarmbellen gaan rinkelen, maar een uurtje gamen kan helemaal geen kwaad. Sterker nog, het heeft ook bepaalde voordelen. Het werkt activerend en spelenderwijs kan er van alles geleerd worden. Dat geldt zeker voor de serious games -zo hebben we een game gemaakt om mensen na een beroerte op een stimulerende manier hun ‘saaie’ spieroefeningen te laten doen- maar ook voor de reguliere games. Een goede gamer heeft een flinke portie strategisch inzicht, coördinerend vermogen en logische redenatie; eigenlijk een ideale manager. Vertoeven in een virtuele wereld is niet zo slecht als velen denken, zolang je je ervan bewust bent dat je echte leven zich ergens anders afspeelt. Mijn advies: gamen is prima, maar doe het met mate.”