Ok, even eerlijk zeggen: heb je wel eens illegaal muziek gedownload? Ooit wel eens een filmpje via Piratebay bemachtigd? Jij stiekemerd. Dat mag helemaal niet! Nee. BUMA/Stemra komt op voor de auteursrechten van onze Justin Biebers en Frans Bauers. Zodat deze brave burgers en de hele marketingmachine eromheen hun GELD krijgen. Met hoofdletters ja. Want GELD, daar draait het om. Niet om de droom dat muziek over de hele wereld het leven van mensen kan verrijken, arm of rijk. GELD, dames en heren.

Dat is de moderne droom. GELD verdienen. Meer. Nog meer. Een groter huis. Een grotere auto. Nog meer papers in wetenschappelijke journals. Meer sponsoren. Een appartement in New York. De wereld wordt gerund door economen. Je weet wel, die mensen die recentelijk de wereldeconomie om zeep probeerden te helpen. Of probeerden te herstellen, whatever. Alles draait om de financiële haalbaarheid en het economisch rendement.

Waar zijn de dromen gebleven? Vroeger zetten we mensen op de maan. Nu zetten we mensen op een duikplank boven een zwembad om er een tv-programma mee te maken waar GELD aan verdiend wordt. Vroeger droomden we over een wereld waarin we inmiddels wel zover zouden zijn dat we jetpacks op onze ruggen hadden, zodat we rond kunnen vliegen. Helaas is dat niet mogelijk. Wetenschappelijk wel. Maar economisch niet.

Wie heeft in hemelsnaam de economen er met de wereld vandoor laten gaan? Kunnen we dat niet meer tegenhouden, omdraaien of herstellen? Zelfs onze politici zijn economen. ‘De zorgkosten rijzen de pan uit’, ‘Het geld met koffers naar Griekenland brengen’ en al dat soort kreten. Waar is de politicus die mij een mooiere wereld belooft? Die echte plannen heeft? Vertel me eens, waar moeten we naartoe met deze goddeloze generatie? Welke ideologie moeten we aanhangen? Wat doen we met jochies die een grensrechter doodschoppen? Waar moeten we heen met onze ouderen, die ik trouwens liever pap en mam noem?

Ik zal je eens wat zeggen. Als we vooruit willen, moeten we afscheid nemen van ons klassieke denken. Dat GELD gelukkiger maakt. Dat doet het niet, althans niet voor de gemiddelde Nederlander. Dat is zelfs wetenschappelijk bewezen. We moeten eens gaan nadenken over wat we wel nodig hebben. En voor wie om zich heenkijkt is dat niet zo heel moeilijk. We hebben behoefte aan inspiratie. Aan mensen die ons kunnen vertellen hoe je moet leven om gelukkig te zijn. Aan mensen die ons laten dromen en ons de mogelijkheid geven om die dromen na te jagen. Aan mensen die ons verlossen uit onze 9-tot-5-gevangenis en mensen die ons vertellen welke schitterende vooruitzichten er zijn voor mensen in een midlifecrisis. Die beargumenteren dat je je werk om je gezin heen moet bouwen in plaats van andersom. We hebben behoefte aan werk waarin we werken aan een groter doel, in plaats van economisch rendement.

We hebben behoefte aan perspectief. Misschien moesten we eens proberen een man op Mars te zetten. Of een vrouw. En wellicht kunnen we eens veel massaler aan een medicijn tegen kanker gaan werken. Of nadenken over een nieuwe godsdienst, waarin homo’s als ‘te gek!’ te boek staan. Laten we werknemers eens de kans geven om hun dromen te verwezenlijken. Ook als dat geld kost in plaats van oplevert. En als we dan thuiskomen, misschien hebben we dan genoeg energie om weer eens zelf voor onze ouders zorgen. Want geld hebben we genoeg, maar toewijding, daar kunnen we wel wat meer van gebruiken.